หน้า:เปิดกรุ (๒) - เหม เวชกร - ๒๕๓๘.pdf/91

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๙๘
 

รู้ว่า ภาพที่เราเห็นนั้นคืออะไร แต่ในครู่นั้นเอง ฉันถึงกับผุกลุกขึ้นยืน เพราะทั้งสี่เสานั้นมีคนไต่ลงมาพร้อมกัน และร้ายที่สุด มันเป็นคนคนเดียวกันทั้งสี่เสา ฉันกับเพื่อนยืนขาสั่น ในที่สุด เจ้าสี่คนที่เสานั้นก็หายวับไป เหมือนมีใครวิ่งหัวเราะดังก้องเข้าไปในทางดงมืด ฉันฉุดมือเพื่อนได้ ออกวิ่งสุดกำลัง จะโดนอะไรหรือจะตกอะไรไม่พึงคิดทั้งสิ้น หัวใจไม่อยู่กับตัว เราทั้งสองมาสะดุดถนนอิฐล้มลง เสียงคนพูดกันหลายคนเอะอะ เงยหน้าขึ้นจึงเห็นพระสี่องค์พร้อมทั้งเด็กโต ๆ สองคน พระไม่ถามอะไรเลย ฉุดมืดฉันและเพื่อน แล้วท่านเดินห้อมล้อมกันมาจนขึ้นกุฏิ ฉันกับเพื่อนสั่นเทาไปทั้งตัว พระแก่องค์หนึ่งมาเป่าขม่อมให้สักครู่จึงรู้สึกอบอุ่น พระบางองค์ท่านถามเรื่องราว เราพูดกันไม่ออกเลย ปากคอมันสั่นไปหมด ท่านเลยเลิกถาม พระองค์หนึ่งบอกให้เราเข้าไปในกุฏิชั้นในเถิด เราทั้งสองตามเข้าไป แล้วจึงรู้ว่า ท่านให้เราทั้งสองนอนค้างที่นั่น ฉันกับเพื่อนคลุมโปงอย่างหนาวสั่น เพิ่งรู้ว่า รอดตัวมาได้โดยพระท่านกลับจากสวดศพทั้งสี่รูปพร้อมกับศิษย์วัด ฉันเล่าเรื่องให้ท่านฟังได้เอาตอนเช้า พระแก่พูดว่า เอ้า! โยมก็ได้หวยแล้วนี่ ฉันกับเพื่อนนึกไม่ออกว่า ได้หวยตัวอะไร พอลาพระท่านแล้ว ขากลับกลับอีกทาง พอออกพ้นวัด พบร้านเหล้า ก็ดื่มเอาอย่างกระหาย พอเหล้าเข้าไปอบอุ่น ก็นั่งคิดว่า ที่พระท่านพูดว่า โยมก็ได้หวยแล้วนั้น หมายถึงอะไร เลยคิดออกทันที ก็คือ ผ ผี นั่นเอง"

"ลุงแทงหรือเปล่าครับ?" ผมถามแก และใคร ๆ ก็รุมถามกันอีกหลายคน โต๊ะอื่น ๆ ต่างมารุมฟังกัน ผิดกว่าตอนแรก ๆ ที่นั่งกันคนละโต๊ะ ตอนหลังนี่มายืนล้อมฟังกันแน่น

"แทงซิคุณ ฉันแทง ผ ผี เข้าตัวเดียว ไม่เล่นค่ำเลย" แกว่า

"ถูกไหม คุณตา" หนุ่มคนเดิมถามขึ้น

"ถูกซิคุณ โฮย! แทบตายกว่าจะถูก" แกว่า ผมจัดแจงจ่ายค่าเหล้าให้แกตามสัญญาแล้วลากลับบ้าน รีบบันทึกเหตุการณ์ของนักนั่งหวยมาให้ฟังดังนี้