ตั้งครรภกำหนดได้ 10 เดือน ก็คลอดบุตรชายคน 1 ไนจุลสักราช 1096 ปีขาน ฉสก กุมารบุตรจีนไหยฮอง ขุนพัธน์ นั้น มีสิริรูปพรรนสันถานงามยิ่งนัก โดยลักสนะกุมารนั้นเปนจตุรัสกาย คือ อธิบายว่า วัดตั้งแต่เท้าถึงสูนย์สดือเปนมัชชิมะกายได้ส่วนหนึ่ง และวัดตั้งแต่สูนย์อุระราวถันออกไปถึงปลายนิ้วมือข้างซ้ายเปนส่วนหนึ่ง ข้างขวาเปนส่วนหนึ่ง ทั้ง 4 ส่วนนั้นยาวเสมอเท่ากันไม่ก้ำเกิน ที่สดือนั้นเปนหลุมลึกลงไปพอจุผลหมากสงทั้งเปลือก ผิดกับสามัญชนทั้งหลาย จึ่งว่า เปนลักสนะจตุรัสกาย คือ รูปสิริกายเปนส่วนสี่เหลี่ยมดุจดังพระพุทธสักสนะแห่งองค์สมเด็ดพระสมนะโคดม อนึ่ง ขนะกุมารนั้นคลอดออกมานั้น อากาสก็ปราสจากเมคหมอก ไม่มีฝน แต่ขนะนั้น บังเกิดอสุนีบาทว์ผ่าลงมาที่ตรงเสาดั้งเรือนแห่งห้องกุมารคลอดนั้น แต่กุมารนั้นหาเปนอันตรายไม่ ด้วยเดชะบารมีบรมโพธิสมภารของกุมารจะได้เปนบรมกสัตรสาสนูปถัมภกยกย่องพระบวรพุทธสาสนาไนสยามประเทสนี้ และจะได้ดำรงพระมหาเสวตฉัตรเปนพระเจ้าแผ่นดินกรุงธนบุรี
