พระยาตาก จึ่งพระราชทานเครื่องยสสำหรับเมืองเก่านั้นขึ้นไป
พระยาตากกับภรรยาและบ่าวของตัวขึ้นไปถึงเมืองตาก วางตรา กรมการทั้งปวงพร้อมกัน ก็จัดแจงเรือ และคนสำหรับเมือง คานหามแห่นั้นสิ้น พระยาตากครองเมืองตากสืบไป ไพร่บ้านพลเมืองชื่นชมยินดีนัก จะว่ากล่าวอันไดคนกลัวเกรงมาก ก็จัดแจงตั้งบ่อนถั่วบ่อนไก่ไห้กรมการมาเล่นทั้งชาวบ้านชาวเรือ คิดฉ้อตระบัดถ้อยความของราสดรว่าเสียผู้เดียว ข่มเหงกรมการทั้งปวง ชาวบ้านชาวเรือที่มีทรัพย์เอาเปนของตนสิ้น กรมการทนทานมิได้ จึ่งร่วมคิดกันหลายคนว่า เราทั้งปวงเรี่ยไรเงินกันเข้าจ้างคนดีมีวิชาไห้ค่าเจ้าเมืองเสีย จึงชวนกันเที่ยวหาจ้างคน อ้ายรั่งทาสหลวงยกบัตรก็รับเอา หยู่ได้สามวันสี่วัน เห็นสนิธ เพลาค่ำ ถือดาบย่องเข้าไปที่พระยาตากนอนนั้น ครั้นเห็นหลับสนิธแล้ว ถือดาบตรงเข้ามาเงื้อดาบขึ้นจะฟัน ก็บังเกิดเปนไฟลุกขึ้นทั้งตัว เห็นประจักส์แก่ตา อ้ายรั่งตกไจล้มลง พระยาตากตื่นขึ้น เห็นคนถือดาบ ก็จับเอาตัวได้ จึงว่า อ้ายนี่จะค่ากูด้วยอันได อ้ายรั่งจึงว่า เขาจ้างไห้มา ข้าพเจ้า
