ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:เรื่องของสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี - ๒๔๘๗.pdf/36

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
23

แปดค่ำ ปีมะโรง โทสก พม่ายกไปตีท้ายคูทั้งสองฟาก บันดาครอบครัวชายหยิงซึ่งหยู่บกนั้นพม่าจับได้มัดผูกค่าฟันเปนกอง ๆ ที่หยู่เรืออัดแอกันทั้งแม่น้ำ พม่าลงเรือได้ ไล่ค่าฟันล้มตายเปนอันมาก แล้วเผากำปั่นวิลันดาและเรือไหย่น้อยเสีย เอาสพลอยเต็มทั้งแม่น้ำจนกินน้ำมิได้ ครั้นเดือนห้า แรมสิบสี่ค่ำ พม่าเอาปืนไหย่มาตั้งนะวัดราชพรึกระสัตรายิงเข้ามาไนกรุง พระเจ้าหยู่หัวสเด็ดซงช้างต้นพลายแสนพลพ่ายไปทอดพระเนตรกำชับหน้าที่วังสวนหลวง สภสวรรค์ และป้อมมหาชัย ครั้นเพลาเย็น พม่าเลิกข้ามฟากไปข้างวัดพูเขาทอง ถึงเพลาเช้า ขึ้นค่ำหนึ่ง เดือนหก พม่าเอาปืนไหย่เข้ามาตั้งนะวัดพระเมรุ จังกายิงระดมเอาพระราชวังและพระที่นั่งสุริยาอมรินท์ทั้งกลางวันกลางคืน พอพระเจ้าอังวะซงพระประชวรลง จึ่งไห้ถอยทัพไปทางเมืองเหนือแต่นะเดือนหก ขึ้นสองค่ำ ปีมะโรง โทสก ถึงตำบนตะเมาะกะโลนอกด่านระแหงเปนระวางมัชชิมวิถี ก็สวรรคต เสวยราชสมบัติได้แปดปี ฝ่ายพระเจ้าหยู่หัวจัดไห้พระยายมราชพระสรีราชเดโชไปตามกองทัพพม่าจนพ้นด่านระแหงแล้วก็กลับมา ฝ่ายมุขมนตรีกรุงอังวะก็อันเชิน