ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:เรื่องของสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี - ๒๔๘๗.pdf/37

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
24

พระสพไปยังกรุงพุกามประเทสราชธานี แล้วก็พร้อมกันอันเชินมังลองราชโอรสขึ้นดำรงอานาจักรรักสาราชประเพนีโดยขัตติยะจารีตพระมหากสัตราธิราชเจ้าแต่ก่อน

ฝ่ายข้างกรุงเทพมหานครนั้นไห้ขุดได้ปืนกะสุนสามนิ้วสี่นิ้วนะที่ค่ายหลวงพระเจ้าอังวะนั้นสี่สิบกะบอก แล้วสเด็ดพระราชดำเนินขึ้นเฝ้าสมเด็ดพระเชตถาธิราชนะพระที่นั่งสุริยาอมรินท์เนือง ๆ ครั้นเดือนแปด ข้างขึ้น ก็สเด็ดพระราชดำเนินออกไปหยู่นะวัดโพทองคำยาส ซงผนวดแล้วกลับเข้ามานะวัดประดู่ ขนะนั้น ไห้รื้อพระที่นั่งสุริยาอมรินท์ลงไหม่ สิบเดือนจึงสำเหร็ด อนึ่ง แต่ครั้งมังลองตีได้เมืองหงสาวดีนั้น มอนชาวเมืองเมาะตะมะอพยพหนีเข้ามานะเมืองทวายหยู่ประมานพันเสส ซงพระกรุนาไห้รับเข้ามาไว้นะกรุงถึงนะเดือนอ้าย ปีมะโรง โทสก มอนไปชุมกันหยู่นะเขานางบวด คิดกบดขึ้น ยกเข้าตีเมืองนครนายก พระเจ้าแผ่นดินดำหรัดไห้พระสรีราชเดโชเปนแม่ทัพ คนสองพัน ยกออกไป ฝ่ายมอนหาอาวุธมิได้ เสี้ยมแต่ไม้กะบองขว้างทัพพระสรีราชเดโชแตกเข้ามา จึงไห้พระยายมราชเปนแม่ทัพ พลทหานสองพัน พระยาเพชรบุรีเปนแม่ทัพหน้า