ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:เรื่องของสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี - ๒๔๘๗.pdf/38

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
25

คนพันหนึ่ง ยกไปตีมอนไม่แตก หนึ่งไปทางหล่มสัก ตั้งหยู่ตลาดกดแร่ ครั้นปีมะเสง ตรีสก พระเจ้าอังวะไห้มองหมวงราชบุตรอันภานเมืองพวงกานั้นยกไปตีเมืองเชียงไหม่ ฝ่ายเจ้าเมืองลำพูนนั้นพาอพยพเข้ามาพึ่งพระราชสมภารสรีอยุธยาทางด่านเมืองพิชัย

ฝ่ายชาวเมืองเชียงไหม่มีสุภอักสรมาว่า จะขอเอาพระเดชเดชานุภาพพระบาทสมเด็ดบรมบพิตรพระพุทธเจ้าหยู่หัวนะกรุงเทพมหานครเปนที่พึ่ง ขอกองทัพไปช่วย พระเจ้าหยู่หัวไห้เกนทัพหัวเมืองฝ่ายเหนือ พระยาพิสนุโลกเปนแม่ทัพ พลทหานห้าพัน ยกไปถึงตำบนบ้านระแหง จึ่งได้ข่าวว่า เมืองเชียงไหม่เสียแก่พม่าแล้ว กองทัพพม่านั้นค้างรึดูหยู่เมืองเชียงไหม่ ฝ่ายว่าพระเจ้าอังวะซงพระประชวรลงก็ถึงซึ่งพิราลัยไปสู่ปรโลก หยู่ไนราชสมบัติสามปี สักราชพันร้อยยี่สิบเจ็ดปี จึ่งพระอนุชาธิราชซึ่งซงพระนาม มองระ นั้นสเด็ดขึ้นเถลิงถวัลยราชย์ราชัยสวรรยานะกรุงรัตนบุรีอังวะสืบสันตติสุริวงส์ดำรงราชประเพนีสืบไป ฝ่ายฮุยตองจารู้ว่า กรุงอังวะผลัดแผ่นดินไหม่ ก็คบคิดกับชาวเมืองทวายไล่ค่าฟันพม่าซึ่งหยู่รักสาเมืองเสียสิ้น ฮุยตองจา