ก็ได้เปนไหย่ จึ่งแต่งเครื่องมงคลราชบรรนาการ มีดอกไม้ทองเงินเปนต้น ส่งเข้ามานะกรุง ครั้นนะเดือนแปด ปีมะเมีย จัตวาสก น้ำเหนือหลากมา แดงเหมือนน้ำดินแง หยู่สามวัน หายไปเปนปรกติ ฝ่ายกรมหมื่นเทพพิพิธซึ่งไห้ส่งออกไปเสียนะเกาะลังกาทวีปนั้นไปเที่ยวหยู่นะเมืองแขกพราหมน์ รู้กิตติสัพท์ล่ำลือไปว่า กรุงสรีอยุธยาเสียแก่มังลองแล้ว จึ่งโดยสานกำปั่นลูกค้าเมืองเทสเข้ามานะเมืองมะริด พระเจ้าหยู่หัวไห้รับไว้นะเมืองตะนาวสรี แล้วแต่งข้าหลวงออกไปกำกับ ครั้นถึงปีวอก ฉสก เดือนแปด น้ำหลากมาอีกครั้งหนึ่ง แดงเหมือนน้ำดินแดงจาง หยู่สองวัน หายเปนปรกติดีไป ครั้นนะเดือนอ้าย สเด็ดไปนมัสการพระฉาย แรมหยู่สามวัน แล้วสเด็ดกลับลงมาสมโภชพระพุทธบาทเจ็ดวัน ดำเนินกลับลงมายังกรุงเทพมหานคร
ขนะนั้น นายสังคลองพุจามเอาน้องสาวทูนเกล้าทูนกะหม่อมถวายสมเด็ดพระเจ้าแผ่นดิน ชื่อ หม่อมฟัก หม่อมปาน พระเจ้าหยู่หัวซงพระเสน่หายิ่งนัก โปรดหม่อมฟักไห้เปนพระสนมเอก และตัวนายสังจะว่ากล่าวอันไดสิทธิขาด จะได้มีผู้ไดล่วงเกินนั้นหามิได้ ข้าราชการ
