หน้า:เรื่องของสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี - ๒๔๘๗.pdf/40

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
27

กลัวเกรงมาก เข้าออกนอกไม่ได้ ครั้นสเด็ดออกว่าราชการนะพระที่นั่ง ข้าราชการผู้ไหย่ผู้น้อยเข้าไปเตรียมเฝ้าทุกเพลากว่าสเด็ดออก ครั้นข้าราชการพร้อมแล้ว นายสังทำเปนทีสเด็ดออกแหวกพระสูตรกว้าง ขุนนางเฝ้าหมอบหยู่ก็ถวายบังคมพร้อมกัน แต่ทำมาดังนี้เนือง ๆ ขุนนางข้าราชการน้อยไจไม่รู้ที่จะคิดประการได ขนะนั้น นายสังคิดประพรึติพาลไห้ผิดประเพนี ทำพาสีผักบุ้ง ราสดรเก็บไห้ส่งเจ้าพาสี รับต่อเจ้าพาสีไปขาย ถ้าลักลอบเอาไปขาย จับได้ไห้ปรับไหมมีโทสคนละห้าตำลึง ชาวบ้านจะเก็บผักบุ้งบริโภคนั้นก็กลัว ลือไปทั้งกรุง มารดาจัดซื้อข้าวเปลือกทุกอำเพอกรุงพระนครสรีอยุธยามาขึ้นฉางไว้ แล้วป่าวร้องราสดรมาซื้อข้าวไนฉางไปบริโภค ราสดรชาวประเทสบ้านนอกคิดกันประมานสิบเก้าคนยี่สิบคนมาร้องแก่ท่านอัคมหาเสนาเปนหลายครั้ง ท่านอัคมหาเสนาก็จนไจหยู่ แต่นั้นมา พระพุทธเจ้าหยู่หัวไม่สบายพระทัยเลย จะบันทมก็มิได้หลับทั้งกลางวันกลางคืนเปนหลายเพลา จึ่งสั่งอัคมหาเสนาผู้ไหย่ไห้เอาละคอนมาเล่นหน้าพระที่นั่ง จะทอดพระเนตรไห้สบายพระทัยสักหน่อยหนึ่ง จึงอัคมหาเสนา