ตรงค่ายพม่าแล้ว ก็จุดปืนรายแคมพร้อมกันทั้งสองข้าง ฝ่ายพม่าต้องปืนล้มตายเปนอันมาก เจ็บลำบากแตกหนีออกจากค่าย ครั้นน้ำขึ้นเพลาเช้า สะลุบถอยมาหากำปั่นซึ่งทอดหยู่นะตลาดขวัน ฝ่ายพม่ายกเข้ามาค่ายเมืองธนบุรี ครั้นเพลาค่ำ ชักไบสะลุบล่องลงไปจุดปืนรายแคมยิงค่ายเมืองธนบุรี ฝ่ายพม่าหนีออกไปแอบหยู่นอกค่าย อังกริดและไทยลงกำปั่นเข้าไปเก็บของหยู่ไนค่าย พม่าจึ่งกลับเข้ามาไล่คนไนค่ายแตก ตัดเอาสีสะล้าต้าอังกริดได้ เสียบไว้ที่หน้าค่าย นายกำปั่นจึ่งขอปืนกะสุนสิบนิ้วสิบกะบอกจะลงไปตีค่ายพม่า แล้วจะขอเรือรบสิบลำ ครั้นเพลาบ่าย นายกำปั่นล่องลงไปถึงเมืองธนบุรีแล้วจึ่งทอดสมอหยู่ ขนะนั้น ไทยซึ่งเอาเรือน้อยลงมาเก็บผลไม้หมากพลูนะสวน อังกริดรับเอาขึ้นไปบนกำปั่นมากกว่าร้อย ก็ไช้ไบหนีไป ครั้นเพลาค่ำ ไทยหนีมาได้สองคน จึ่งรู้เนื้อความ ฝ่ายพม่าก็ยกมาตั้งค่ายตำบนบังไซสีกุก
ขนะนั้น พระอาจารย์เขานางบวดหยู่วัดบ้านระจัน ชาวบ้านแขวงเมืองวิเสสชัยชาญ เมืองสุพรรนบุรี เมืองสิงห์บุรี เมืองสรรคบุรี อพยพหนีเข้ามาพึ่งพระอาจารย์นั้น
