หน้า:เรื่องของสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี - ๒๔๘๗.pdf/5

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
(3)

นุชิต ภัทรนาวิก ได้ถูกโยกย้ายไปประจำการหยู่ตามจังหวัดชายแดนทางภาคไต้และภาคตะวันออกเสียเปนส่วนมาก ตามบันทึกความเห็นของผู้บังคับบันชานับแต่เริ่มรับราชการมาจนกะทั่งออกรับพระราชทานบำนาน สแดงไห้เห็นว่า เปนผู้ที่มีอุปนิสัยสัจซื่อต่อหน้าที่ราชการเปนหย่างยิ่ง เคารพและเชื่อฟังคำสั่งสอนของผู้บังคับบันชาและสามาถปติบัติงานที่ได้รับมอบหมายไห้บันลุสมความมุ่งหวังของทางราชการทุกคราวไป แม้ไนบางคราวจะต้องประสบกับอุปสัคและฝ่าอันตรายนานาประการก็ตาม อุทิสเวลาเพื่อราชการแผ่นดินทั้งหมดแม้ไนยามพักผ่อน โดยถือเอาหน้าที่ราชการเหนือกว่าหน้าที่ส่วนตัว ความเข้งแขงทางกำลังไจ ความมานะ ความพากเพียน ความซื่อสัจ ฯ เหล่านี้ ปรากตหยู่หย่างพร้อมมูล อันจะเปนอนุสรและตัวหย่างอันดีเลิสแก่มวนลูกหลานไนชั้นหลังต่อไป

นายสวาสดิ์ สรีสกลไกรนุชิต ภัทรนาวิก ได้เริ่มป่วยเปนโรครูมาติซัม แต่ พ.ส. 2458 ได้พยายามรักสาตัวตลอดมาจน พ.ส. 2474 อาการป่วยมีแต่ซงกับซุด จึงได้กราบถวายบังคมลาออกจากราชการรับพระราชทานบำนานไนปี