จะไม่ได้ขึ้นแก่เมืองเขมรแล้ว พระเจ้าประทุมสุริย์วงษ์จึ่งว่าแก่ไทยซึ่งเปนนายคุมน้ำไปถวายว่า อย่ามาส่งน้ำอีกเลย พวกไทยก็ภากันกลับมาบอกแก่นายร่วง ขณะนั้น พระยาเดโชดำดิน เจ้าเมืองขอม เข้ามาเฝ้า จึ่งตรัสบอกว่า เดี๋ยวนี้ มีผู้มีบุญเกิดขึ้นในเมืองไทย ให้เอาชลอมใส่น้ำมาส่งแก่เมืองเรา เหนเขาจะไม่ขึ้นแก่เมืองเราแล้ว พระยาเดโชดำดินจึ่งกราบทูลว่า กระหม่อมฉันจะรับอาสาไปจับนายร่วงให้จงได้ พระเจ้าประทุมสุริย์วงษ์ห้ามว่า อย่าไปจับเขาเลย พระยาเดโชดำดินไม่ฟัง แล้วก็กราบถวายบังคมลามาจัดกองทัพเร่งรีบยกมา ตัวพระยาเดโชดำดินนั้นดำมาในแผ่นดิน นายร่วงรู้ข่าวว่า เมืองเขมรยกทัพมาจะจับตัว ก็หนไปถึงแดนเมืองพิจิตร ไปอาไศวยอยู่ริมวัด จึ่งฃอเข้าปลาอาหารชาวบ้านนั้นกิน ชาวบ้านก็ให้อาหารกับปลาหมอกิน ครั้นนายร่วงกินเนื้อเสียแล้ว ยังแต่ก้าง จึ่งทิ้งลงในน้ำ ก้างปลานั้นก็กลับเปนขึ้นว่ายน้ำอยู่ พระยาเดโชดำดิน ครั้นดำดินไปถึงบ้านที่นายร่วงอยู่ ก็ผุดขึ้นถามชาวบ้าน ๆ บอกว่า นายร่วงหนีไปอยู่บ้านอื่นแล้ว พระยาเดโชดำดินก็ดำดินติดตามไป ครั้นนายร่วงรู้ ก็หนีไปอาไศรยอยู่วัดณเมืองสุโขไทย ให้เจ้าอะธิการบวชให้เปนภิกษุ ครั้นเพลาวันหนึ่ง พระร่วงลงมากวาดลานวัด พระยาเดโชดำดินก็ผุดขึ้นที่ใกล้พระร่วงยืนอยู่ที่นั้น แต่ไม่รู้จักตัวพระร่วง จึ่งถามว่า พระร่วงอยู่ที่ไหน พระร่วงจึ่งว่า อยู่ที่นี่ก่อนเทิญ เราจะไปบอกพระร่วงให้ พระยาเดโชดำดินก็ผุดขึ้นมาได้ครึ่งกายติดอยู่ไปไม่ได้ ครั้นนานมา รูปกายพระยาเดโชดำดินก็กลับกลายเปนสิลาไป จึ่งเรียกว่า ขอมดำดิน แต่ครั้งนั้นมา พระพุทธศักราชได้ ๑๕๐๒ พระเจ้าสุโขไทยถึงแก่พิราไลย ไม่มีพระราชวงษานุวงษ์ที่จะ
