จะลงไปในกระทะ จึงสั่งไว้ว่า ให้เอายาโรยลงไป กระษัตรนั้นก็ไม่ได้โรยยาตามข้าพเจ้าสั่งไว้ ข้าพเจ้าจึงได้ถึงความตายฉนี้ ฤๅษีทั้งสองมีความโกรธนัก จึงภากันมาในเมืองอินทปัถมหานครที่พระเจ้ากรุงพาลอยู่นั้น ฤๅษีทั้งสองจึงแช่งว่า เรามีจิตรเมตตาจะชุบท่านขึ้นให้รูปงาม ให้อายุยืน ให้หายโรค ท่านกลับมาประทุศฐร้ายแก่เรา ตั้งแต่นี้ไป อย่าให้ท่านหายโรค อย่าให้ท่านครองสมบัติอยู่ช้านานได้ แลเมืองอินทปัถนี้ กระษัตรองค์ใดได้ครองราชสมบัติแล้ว อย่าให้อยู่นานได้ ให้เสื่อมสูญเปนป่าไป แล้วพระฤๅษีทั้งสองก็พากันไปป่าหิมพานต์ พระเจ้ากรุงพาลก็เปนโรคเรื้อนไม่หาย จึ่งภานักสนมบริวารไปรักษาพระองค์อยู่ที่เขาแปดเหลี่ยม แต่ทุกวันนี้เรียกว่า เขากุเลน คำไทยว่า เฃาลิ้นจี่ พระเจ้ากรุงพาลรักษาโรคเรื้อนไม่หาย ก็ถึงแก่พิราไลย รูปกายพระเจ้ากรุงพาลแลนางนักสนมก็กลายเปนสิลาไป ยังปรากฎอยู่จนทุกวันนี้ ตั้งแต่นั้นมา กระษัตรในแว่นแคว้นแดนเขมรที่เสวยราชสมบัติในพระนครธมนั้นไม่อยู่นานได้โดยลำดับมาหลายพระองค์ จนถึงกระษัตรองค์หนึ่ง เดิมชื่อ นายพรม เปนพ่อค้าโค ได้เสวยราชสมบัติ ตั้งพระนครอยู่ข้างฟากแม่น้ำในทิศตวันออกแห่งพระนครธม ก่อกำแพงด้วยสิลาแลง ปรากฎอยู่จนทุกวันนี้ นายพรหมได้เสวยราชสมบัติได้ ๒๐ ปีก็ถึงแก่พิราไลย มีพระราชบุตรองค์หนึ่งได้เสวยราชสมบัติสืบต่อมา พระมหากระษัตรนั้นไม่มีพระราชบุตร ครั้นนานมา ก็ทรงพระชรา ทรงพระประชวร จึ่งให้โหรทำนาย ๆ ว่า ผู้มีบุญมาบังเกิดในครรภ์หญิงเขนใจในพระนครนี้ พระมหากระษัตรจึ่งสั่งให้อำมาตย์ไปจับหญิงเขนใจที่มีครรภ์นั้นมาฆ่าเสีย โหรจึ่งทูลห้าม
