เจ้าจึ่งมาตามหาในป่าดั่งนี้ กุมารจึ่งบอกว่า มารดาข้าพเจ้าบอกว่า ออกมาเที่ยวป่า ได้กินน้ำในกระพังสิลา จึ่งมีครรภ์ ข้าพเจ้าไม่รู้จักรูปพรรณแลนามบิดาข้าพเจ้าจึ่งมาตามหา ฤๅษีจึ่งว่าแก่กุมารว่า เจ้าจงอยู่ที่นี่เทิญ เจ้านี้คือบุตรของเราแล้ว เราจะได้สั่งสอนให้เรียนศิลปสาตรสำหรับรักษากายไปภายน่า กุมารนั้นได้ทราบความว่า พระฤๅษีองค์นั้นเปนบิดาของตนดังนั้น ก็มีความยินดีนัก กุมารนั้นจึ่งอยู่กับพระฤๅษีผู้เปนบิดา ๆ ก็สั่งสอนให้กุมารเรียนศิลปสาตร กุมารก็อุสาหเรียนศิลปสาตรอยู่ในสำนักนิ์พระฤๅษีได้เจดปี พระฤๅษีจึ่งเอาเหล็กดีก้อนหนึ่งมาประสิทธิ์เปนเหล็กกายสิทธิ์ให้แก่กุมารผู้บุตรรักษาไว้สำหรับป้องกันตัวมิให้มีไพรีทั้งปวงมากระทำร้ายได้ แลเหล็กกายสิทธิ์ก้อนนั้นอาจแก้ซึ่งพิศยาเบื่อเมาให้กลายเปนดีมีโอชารศหวานดีบริโภคได้ แล้วพระฤๅษีจึ่งให้กุมารเอาเหล็กกายสิทธิ์นั้นกลับมายังสำนักนิ์มารดาตายาย ๆ จึ่งให้กุมารนั้นกลับไปหาฤๅษี ๆ ว่า เราจะไปอยู่ในป่าหิมพานต์แล้ว กุมารก็กราบนมัสการลาพระฤๅษีกลับมายังสำนักนิ์มารดาตายายแห่งตน เล่าความให้มารดาตายายฟังทุกประการ มารดาตายายก็มีความยินดีเปนอันมาก ครั้นอยู่นานมา มารดาตายายถึงแก่กรรมแล้ว กุมารก็เที่ยวไปอยู่ในราวป่าแห่งหนึ่งใกล้พระนครธม บุรุษผู้นั้นทำไร่เข้าโภชเข้าฟ่างเลี้ยงชีวิตร์ เวลาวันหนึ่ง บุรุษนั้นเอาเหล็กกายสิทธิ์หนุนศีศะนอนอยู่ แล้วบุรุษนั้นลุกจากที่นอนบอกไปดูแลผลไม้ในไร่ของตนซึ่งปลูกไว้ ภายหลัง มีกาตัวหนึ่งไปกินแตงที่อื่น แล้วบินเข้าไปในที่นอน ขึ้นจับอยู่บนก้อนเหล็กกายสิทธิ์ แล้วถ่ายอุจาระเปนเมดแตงติดอยู่กับก้อนเหล็กกายสิทธิ์นั้น แล้วบินไป ฝ่าย
