แต่ยังน้อยนัก พระอินทร์เหนว่า ราษฎรยังน้อยนัก จะให้ชนชาวเมืองเขมราชธานีมาอยู่อีกให้มาก จึ่งเหาะลงมานฤมิตรกายเปนช้างเผือกใหญ่อยู่ณป่าแดนเมืองเขมราชให้พรานป่าเหน แล้วช้างนั้นก็เดินลัดมาถึงที่ใกล้พระนครโคกทลอก พรานป่าตามมาถึงที่ใกล้พระนครนั้น ช้างเผือกก็หายไป เหนแต่รอยเท้าปรากฎอยู่จนทุกวันนี้ พรานป่าได้เหนพระนครงามนัก จึ่งเข้าไปพิจารณาดู รู้ว่า พระราชกุมารกับพระอรรคมเหษีพระเจ้าโกเมราชผู้เปนเจ้าของตนมาครองสมบัติอยู่ในเมืองนั้น ก็มีความยินดียิ่งนัก พรานป่าก็เร่งรีบกลับมากราบทูลพระเจ้าโกเมราชตามที่ตนได้เหนทุกประการ พระเจ้าโกเมราชจึ่งใช้ให้เสนามนตรีคุมไพร่พล ๕๐๐๐ มาเชิญพระราชกุมารกับพระอรรคมเหษีจะให้กลับไปเมืองเขมราษ พระราชกุมารกับพระมารดาไม่กลับไป เสนามนตรีกับไพร่พล ๕๐๐๐ ก็อยู่ด้วยพระราชกุมารทั้งสิ้น พระเจ้าโกเมราชเหนหายไปไม่กลับมา จึ่งใช้ให้เสนามนตรีคุมไพร่พลไปอีกหมื่นหนึ่ง เสนามนตรีกับไพร่พลหมื่นหนึ่งนั้นก็ชวนกันอยู่กับพระราชกุมารไม่กลับไป แต่พระเจ้าโกเมราชใช้เสนามนตรีมาจะรับพระราชกุมารไปถึง ๒ ครั้ง ๓ ครั้ง พระราชกุมารก็ไม่กลับไป ว่า ไพร่พลทั้งปวงก็ยอมอยู่ด้วยพระราชกุมารสิ้น พระเจ้าโกเมราชจึ่งยกพวกพลโยธามาตามเสดจมาถึงพระนครโคกทลอก ได้เหนพระราชกุมารกับพระอรรคมเหษี ก็มีพระหฤไทยยินดีนัก จะชักชวนพระราชกุมารสักเท่าใด ๆ พระราชกุมารก็ไม่กลับไป พระเจ้าโกเมราชจึ่งราชาภิเศกพระราชกุมารให้เสวยราชสมบัติอยู่ในพระนครโคกทลอก ตั้งพระนามชื่อว่า พระเจ้าเกตุมาลามหากระษัตร พระอินทร์ได้ทรงทราบเหตุนั้น จึ่งบันดานพระขรรค์ทิพยสำรับกระษัตร
