หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
87
เรื่องที่ ๒
พระราชาองค์นั้นโปรดเข้าป่าล่าเนื้อ โปรดเล่นสกา โปรดผธมกลางวัน เสวยน้ำจัณฑ์กลางคืน โปรดความสำราญซึ่งเป็นไปในทางกาม ประกอบด้วยคุณชั่วหลายอย่าง คุณดีหายาก แต่เป็นที่รักที่นับถือของพระราชบุตรและธิดา เพราะเธอทรงเอาใจใส่ที่จะให้เป็นเช่นนั้น เธอไม่วางลงเป็นบัญญัติมาแต่สวรรค์ว่า จะมีเหตุอันควรก็ดี มิมีก็ดี ลูกจำเป็นต้องรักพ่อให้เต็มความรักซึ่งมีในใจ มิฉะนั้น ต้องตกนรก ไม่เหมือนพ่อแม่บางคนซึ่งถือตัวว่า ทรงคุณธรรมอันดี แต่ใช้ลูกวิ่งตามหลังประหนึ่ง. . .
เวตาลพูดไม่ทันขาดคำ พระวิกรมาทิตย์ทรงพิโรธเป็นกำลัง ก็เอื้อมพระหัตถ์ไปข้างหลัง จับแขนเวตาลเต็มกำ กระชากด้วยกำลังแรง เวตาลร้องโอย ๆ เหมือนหนึ่งเจ็บปวดมาก แต่ถ้าจะสังเกต ก็เหมือนแกล้งร้องเป็นเชิงเยาะเย้ย ไม่ใช่ร้องด้วยเจ็บ เพราะเมื่อพระราชาหยุดกระชาก เวตาลก็กล่าวต่อไปด้วยสำเนียงแจ่มใสว่า
