ทีรฆะทรรศินเป็นข้าราชการชะนิดสารถี ทราบวิถีที่ตนจะต้องขับรถ คือ พระราชประสงค์แห่งพระราชาจะให้บ้านเมืองจำเริญสุข แลสามารถขับรถไปได้โดยวิถีนั้น พระราชาจึ่งพระราชทานอำนาจให้ดูแลราชการบ้านเมืองได้กว้างขวาง อยู่มาไม่ช้า พระราชาทรงสำราญในศฤงคารยิ่ง ๆ ขึ้น จึ่งทรงมอบการเมืองให้ทีรฆะทรรศินว่าราชการแทนพระองค์ทีเดียว พระองค์เองทรงรื่นรมย์อยู่ในหมู่นางสนม หาเวลาเสด็จออกว่าราชการมิได้ ฝ่ายทีรฆะทรรศิน ครั้นได้รับมอบให้ว่าราชการแทนพระองค์พระราชา ก็ปฏิบัติการโดยทางที่ชอบ ได้ความเหน็ดเหนื่อยทั้งกลางวันแลกลางคืน มิได้แสวงลาภยิ่งกว่าที่ได้รับพระราชทานอยู่แล้วโดยปกติ หรือแสวงอำนาจเกินที่จำเป็นจะต้องมีสำหรับว่าราชการในตำแหน่งสูง แต่ถึงกระนั้น ก็ไม่พ้นคำคนนินทา เพราะการนินทาเป็นของเหลือที่มนุษย์จะเว้นได้ คนบางคนเมื่ออยู่ข้างขวา ก็ชมมือขวา นินทามือซ้าย เมื่ออยู่ข้างซ้าย ก็ย้ายไปนินทามือขวา
