หน้า:เวตาล - นมส - ๒๔๘๒.pdf/316

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
301
เรื่องที่ ๘

ทีรฆะทรรศินได้ฟังรับสั่งถามดังนั้น ก็ทูลเล่าตลอดตั้งแต่ออกจากพระนครไปจนถึงแลกลับจากสุวรรณทวีป แลเล่าถึงนางทิพย์อันเป็นมณีของโลกทั้งสามซึ่งนั่งบนต้นกัลปพฤกษ์ผุดขึ้นมาจากทเลนั้นด้วย

ฝ่ายพระราชา ครั้นได้ทรงยินทีรฆะทรรศินมุขมนตรีเล่าถึงนางทิพย์ ก็มีพระหฤทัยใคร่ทราบยิ่งขึ้น จึ่งตรัสไล่เลียงลักษณะความงามแห่งนาง แล้วเกิดความรักรุมรึงในพระหฤทัย ทรงพระดำริห์ว่า ชีวิตแลราชัยปราศจากนางเป็นสิ่งไม่มีค่าเสียแล้ว ความสุขประการต่าง ๆ จะมีไม่ได้ เว้นแต่นางจะเป็นผู้ยังให้เกิด

เวตาลกล่าวต่อไปว่า ความรักเป็นของมีอำนาจยิ่งยวด แม้บุรุษผู้ทรงไว้ซึ่งอำนาจ ก็ไม่พ้นความข่มขี่แห่งความรักไปได้ ชายบางคนมียศ มีเกียรติ์ มีทรัพย์ แลมีคุณความดีทุกประการ เป็นผู้ทรงไว้ซึ่งความเป็นไทยแก่ตน จะประพฤติอย่างไร ประพฤติได้ที่ไม่ผิดคลองธรรม จะทำอะไร ทำได้ที่ไม่ผิดกฎหมาย ชายเช่นนี้จะเลือกมิตรเลือกสหาย ก็เลือกได้ตามใจชอบ