หน้า:เวตาล - นมส - ๒๔๘๒.pdf/334

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
319
เรื่องที่ ๘

พระวิกรมาทิตย์ตรัสตอบว่า "ไม่ใช่อย่างนั้นเป็นอันขาด ข้าได้กล่าวแล้วว่า ทีรฆะทรรศินเป็นคนดี หาใช่คนชนิดนั้นไม่ เหตุที่ทำให้ทีรฆะทรรศินเสียใจจนตายนั้น ก็เพราะรำลึกว่า แต่นางมนุษย์พระราชายังลุ่มหลงละทิ้งราชการบ้านเมืองเสียแล้ว ก็เมื่อได้นางวิทยาธรมาเช่นนี้ จะเป็นอย่างไรต่อไปอีกเล่า ตัวทีรฆะทรรศินเองได้เหน็ดเหนื่อยมามาก จนถึงกับเที่ยวเดิรทางตรากตรำโดยหวังว่า พระราชาจะคืนดี การก็กลับตรงกันข้ามดังนี้ เป็นที่น่าเสียใจนัก ทีรฆะทรรศินคิดดังนี้ จึ่งตายด้วยความเศร้าใจ"

เวตาลหัวเราะทูลว่า "ถ้าพระองค์ต้องกลับไปต้นอโศกอีกหลายเที่ยว ก็อย่าทรงเศร้าโศกเสียพระชนม์เร็วนัก" เท่านั้นแล้ว ก็หลุดลอยกลับไปอยู่ต้นอโศกตามเดิม.

จบนิทานเวตาลเรื่องที่ ๘