หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
322
นิทานเวตาล
๒๐ | ||
๏ อ้าอุไรพธูพบูพิบูลย์ | ||
เฉลาแชล่มแจร่มจรูญ | เจริญภาส | |
๏ ตูสวิงสวายเพราะสายสวาดิ์ | ||
ระทวยบ่ปลดระทดบ่ปราศ | บ่ปลิดโศก | |
๏ แสนจะเสียวจะส้านณวารวิโยค | ||
จะข้ามณห้วงบ่ล่วงณโอฆ | ก็อกกรม | |
๏ ใคร่เสน่หะนิตย์สนิทสนม | ||
จะแนบจะนิทร์จะชิดจะชม | ณเชิงรัก | |
๏ เชิญสมรสุมาลย์สมานสมัค | ||
ประสานประสงค์ประจงประจักษ์ | ประจวบใจ |
บ้างก็กล่าวลบหลู่ตนเองด้วยความขุ่นแค้นที่ไม่สมหมาย และกระเดียดไปข้างเห็นว่า โลกจะแตกเพราะเหตุนั้น
๑๔ | ||
๏ โอ้อาตมะอกวิตกยิ่ง | เพราะวหญิงวยาภา | |
ฉันใดจะได้สมรมา | นิทระแนบพนอชม | |
ใคร่สมบ่สมหทยะใคร่ | ก็ไฉนจะได้สม | |
โหยหวยระทวยอุระระทม | ทุขแทบถล่มลง |