หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๔๘
นิทานเวตาล
คำสอนของผู้มีปัญญากล่าวเช่นนี้จะแปลว่ากระไรก็ตาม พระราชบุตรย่อมจะทรงเห็นว่า เป็นคำสอนที่กล่าวช้าไป ไม่ทันการเสียแล้ว เธอนิ่งอยู่สักครู่หนึ่งจึ่งตรัสว่า "ข้าได้ย่างเท้าเดินทางนั้นเสียแล้ว ที่สุดแห่งทางจะเป็นความทุกข์หรือความสุขก็ตามบุญตามกรรม" ตรัสดังนั้นแล้วก็ทรงถอนใจใหญ่
ฝ่ายพุทธิศริระเห็นพระราชบุตรมีอาการดังนั้น ก็ให้คิดสงสาร จึ่งทูลถามว่า "นางนั้นคือนางซึ่งพบที่สระในป่านั้นหรือ"
พระราชบุตรพยักพระพักตร์
พุทธิศริระทูลถามว่า "เมื่อนางจะไปนั้น นางได้กล่าวอะไรแก่พระองค์หรือเปล่า หรือพระองค์ได้กล่าวอะไรแก่นางบ้าง"
พระราชบุตรตรัสว่า "ไม่ได้กล่าวอะไรแก่กันเลย"
พุทธิศริระกล่าวว่า "ถ้าเช่นนั้น ก็ยากที่สุดที่จะได้นางมา"