ระดูนี้น้ำขึ้นท่วมถึงกันด้วย ที่ใช้ได้มีแต่เรือนฝากระแชงอ่อน ๓ ห้อง ๒ ชั้นเฉลียงรอบ ซึ่งพระยาทิพโกษาทำไว้แต่ก่อนหลังหนึ่ง ได้อาไศรย์เปนออฟฟิศอยู่ชั้นล่าง ผู้รักษาเมืองอาไศรย์อยู่ชั้นบน แลมีศาลาโถงเบนศาลแอบอยู่อิกหลังหนึ่ง ได้แวะไปดูชำระความที่ศาลเมือง หลวงอินทร์จ่าเมืองเปนอธิบดีผู้พิพากษา ดูกระบวนพิจารณาก็เปนอย่างตั้งใจจะให้เปนอย่างใหม่ ถามสารบบดูการที่ได้ทำก็พอจัดว่าเปนไม่เลว เพราะจำนวนความที่แล้วทันกับความที่เกิดใหม่ไม่คงค้างรุงรัง ได้ไปตรวจตรางที่ขังนักโทษด้วย ตรางนี้อยู่หลังจวนข้ามฟากถนนที่ใหญ่โตพอแก่การ แต่เปนที่ลุ่มน้ำขัง ตัวตรางนั้น พระยาทิพย์โกษาได้สร้างไว้พื้นสูงแลแขงแรงพอใช้ได้ แต่เวลานี้คนโทษอยู่ข้างจะมากเยียดยัดกันอยู่ มีจำนวนนักโทษ ๑๕๒ คน ตัดสินแล้ว ๗๘ คน ระหว่างพิจารณา ๗๔ คน เพราะมีท้องตราสั่งไม่ให้ส่งนักโทษเข้าไปกรุงเทพ ฯ คนจึงเยียดยัดกันในตรางนี้มาก มีนักโทษยื่นเรื่องราว ๓ ฉบับไม่เปนเรื่องสำคัญอันใด ได้สั่งให้ปล่อยนักโทษ ซึ่งพิเคราะห์เห็นว่าติดพอแก่โทษแล้ว ชาย ๕ หญิง ๒
ที่ว่าการเมืองนครไชยศรีถ้าจะตั้งอยู่ที่นี่ เห็นว่าจะทำอย่างไรให้เรียบร้อยงดงามนั้นไม่ได้ พระยาสุนทรบุรีได้เลือก
