วันที่ ๓๐ มิถุนายน พ.ศ. ๒๔๗๕ เวลา ๑๗.๑๕ น. โปรดเกล้าฯ ให้พระยามโนปกรณ์, พระยาศรีวิสาร, พระยาปรีชาชลยุทธ, พระยาพหล กับหลวงประดิษฐมนูธรรม มาเฝ้าฯ ที่วังสุโขทัย. มีพระราชดำรัสว่า อยากจะสอบถามความบางข้อและบอกความจริงใจ ตั้งแต่ได้รับราชสมบัติ ทรงนึกว่า ถูกเลือกทำไม บางทีเทวดาต้องการให้พระองค์ทำอะไรอย่างใดอย่างหนึ่ง
๑. คงต้องการให้ลบล้างกิจการที่รัชชกาลที่ ๖ ทำไว้ จึ่งได้ทรงพยายามใช้หนี้และแก้ไขให้ฐานะการเงินเฟื่องฟูขึ้น ครั้นเสด็จไปอเมริกากลับมา การเงินเพลียลง ทรงรู้สึกว่า ไม่ใช่โทษผิดของพระองค์ เป็นเพราะเหตุการณ์ภายนอก แต่ก็ทรงรู้สึกว่า ได้แก้ไขช้าไปบ้างและอ่อนไปบ้าง ที่เป็นเช่นนี้ เพราะรู้สึกว่า จะดันทุรังไปก็ไม่ใคร่ได้ ด้วยมีผู้ใหญ่ที่ชำนาญการห้อมล้อมอยู่
๒. อีกอย่าง ๑ ทรงเห็นว่า ควรจะต้องให้ Constitution มาแต่รัชชกาลที่ ๖ แล้ว และเมื่อได้ทรงรับราชสมบัติ ก็มั่นพระราชหฤทัยว่า เป็นหน้าที่ของพระองค์ที่จะให้ Constitution แก่สยามประเทศ. ครั้นเมื่อพระยากัลยา (F. B. Sayre) เข้ามา ได้ทรงปรึกษาร่างโครงขึ้น ก็ไม่ได้รับความเห็นชอบจากอภิรัฐมนตรี ในส่วนพระราชดำริ ในชั้นต้น อยากจะทำเป็น ๒ ทาง ทั้งล่าง ทั้งบน, ข้างล่าง ให้มีเทศบาลเพื่อสอนราษฎรให้รู้จักเลือกผู้แทน จึ่งโปรดให้กรมร่างกฎหมายร่างขึ้น ดั่งที่หลวงประดิษฐทราบอยู่
