ต้องการ คือ บนศีร์ษะกุ้ง ให้เลื่อยเป็นสองคมปลายแหลม ต้นเป็นบ้อง ข้างหางเป็นหอกปลายแหลม เมื่อสัตว์ใดกินกุ้ง กุ้งจะได้เลื่อนท้องเจาะออกพ้นจากเป็นอาหาร สัตว์พวกนั้นจะได้เข็ดหลาบ แต่การที่ประทานพรนี้มีเงื่อนไขอยู่ว่า กุ้งจะต้องกินแต่ของที่ตายเน่าเปื่อยเท่านั้น
จำเดิมแต่กุ้งได้พรพระอุมา ก็มีความเจริญสืบพืชพันธุ์มีจำนวนมากขึ้น เพราะไม่มีสัตว์อื่นกล้ามารังแกจับกินด้วยกลัวอาวุธกุ้ง คราวนี้ก็เกิดความเดือดร้อนเรื่องอาหารไม่พอกัน เพราะกุ้งมีจำนวนเกิดมากกว่าตาย จึงต้องแย่งชิงกันกินไม่อิ่ม ครั้นจะทำอันตรายแก่สัตว์ที่มีชีวิต ก็กลัวจะเสียสัตย์ที่รับปฏิญารไว้ จึงไปปรับทุกข์กับกั้ง กั้งก็ว่า กุ้งมีอาวุธทั้งหัวและหาง ไม่ควรเลยที่จะอดอาหาร ถ้าเป็นกั้งได้มีอาวุธอย่างกุ้งแล้ว ก็จะคิดอุบายหากินให้ได้เกินอิ่มเสียอีก ทั้งจะไม่ให้เสียสัตย์ที่รับไว้แก่พระเป็นเจ้าด้วย กุ้งพอใจจึงผูกสมัครสังวาสถ่ายพืชพันธ์กันเพื่อจะคิดหากินด้วยกันสืบไป เพราะฉะนั้น กั้งจึงมีอาวุธที่หัวและหางอย่างกุ้ง แล้วกั้งจึงแนะอุบายให้กุ้งเอาอาวุธที่หัวและหางเจาะท้องเรือสำเภาให้ทลุรั่วจมน้ำ ครั้นสำเราร่มแล้ว เจ๊กที่ไม่รู้จักว่ายน้ำก็จมน้ำตายเป็นอัน
