หน้า:แม่ย่า - สฐกศ นคปท - ๒๔๘๑.pdf/14

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
– ๕ –

ทำโรงเรือนตึกและบ้านก็งามเมือง และเมืองใดไม่มีพวกพาณิช เป็นเมืองทุกขตะ ไม่อาจใหญ่โตจำเริญขึ้นได้ พวกผู้เป็นเจ้าสร้างโลกทั้งสามภพก็หมายจะให้ถาวรบริบูรณ์ทั่วไปทั้งเทพามนุษย์และสัตว์ ฝ่ายกุ้งเล่าเดิมก็เป็นสัตว์ทุพพลภาพสำหรับเป็นอาหารแห่งผู้มีอำนาจต่าง ๆ จนไปร้องทุกข์ว่า จะสูญพืชพันธ์เสียหมดแล้ว พระอุมาภควดีมีเสาวนีโปรดบันดาลให้มีอาวุธรักษาตัว กุ้งกั้งก็มีอำนาจเรี่ยวแรงขึ้น กลับคิดทำอุบายให้มนุษย์ฉิบหายถึงสิ้นชีวิต ก็พากันกินศพเป็นอาหาร ดั่งนี้ ซึ่งเราจะนิ่งเสียนั้นไม่ชอบ จำเราจะนำเอาความร้องทุกข์ของคนยากขึ้นกราบทูลพระอิศวรเป็นเจ้า พระอุมาภควดีผู้เจ้าของสร้างโลก จึงจะควร ปรึกษาเห็นชอบด้วยกันแล้ว สั่งให้เสมียนเขียนคำร้องทุกข์ดุจกล่าวมาแต่หนหลัง แล้วสลักหลังคำร้องลงชื่อเจ้าทั้ง ๑๐ ปิดตรายี่ห้อตามชื่อ ลงเนื้อเห็นเสร็จแล้ว ส่งให้เจ้าหมาจ่อ ๆ รับฎีกาคำร้องนำขึ้นไปยังพระนครเทพสถานทิพยพิมานเหนือเขาไกรลาศ ครั้นถึง พอพระเป็นเจ้าทั้งสองเสด็จออก เจ้าหมาจ่อก็กราบถวายบังคมแล้วอ่านฎีกาทูลถวายซึ่งพวกพาณิชร้องทุกข์กล่าวโทษกุ้งกั้งทั้งหลายซึ่งมิได้ตั้งอยู่ในสัตย์ เจ้าทั้ง ๑๐ ลงชื่อเห็น