หน้า:แม่ย่า - สฐกศ นคปท - ๒๔๘๑.pdf/18

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
– ๙ –

ใช่เจ้าแขก แต่ในนั้นเองกล่าวว่า เจ้าหมาจ่อเป็นผู้ที่พระเป็นเจ้าของแขกตั้งให้เป็น "เจ้ายอดสวรรค์" ซึ่งน่าจะเป็นคำที่ถอดเอาความหมายไปจากคำในภาษาจีน อันที่จริง เจ้าหมาจ่อนี้ไม่ใช่มีอยู่ในหนังสือนารายณ์ ๑๐ ปางฉบับนี้เท่านั้น แม้ในหนังสือที่แต่งในสมัยกรุงธนบุรีก็กล่าวถึงอยู่แห่งหนึ่ง แต่เขียนว่า พระหมาจอ ซึ่งคงจะแปลงเสียง จ่อ ให้เป็น จอ เพื่อให้แปลเอาความในภาษาไทยได้ทั้งสองคำ เป็นชนิดคำซ้อนที่หมายความในคำหน้ากับคำหลัง แปลความเป็นอย่างเดียวกัน เป็น ใหญ่โต เล็กน้อย รูปร่าง ซากศพ เจ้าหมาจ่อที่เล่ามานี้มีกล่าวไว้ในนิราศพระยามหานุภาพไปเมืองจีนครั้นกรุงธนบุรีแห่งหนึ่งว่า "เย็นเช้าไหว้เจ้าด้วยมาล่อ พระหมาจอฟังอึงคนึงเนือง ครั้นค่ำแขวนโคมเคียงเรืยงเรือง ตลอดเบื้องหน้าท้ายที่รายไป" ความตอนนี้แสดงว่า เจ้าหมาจ่อ หรือพระหมาจ่อ เป็นเจ้าของจีน และรู้จักกันมาแต่ก่อนโน้น คงจะมาลืมกันในสมัยที่เลิกใช้การเดินเรือสำเภาแล้ว ในหนังสือนารายณ์สิบปางยังกล่าวต่อไปว่า เจ้าหมาจ่อมอบให้ทหารสองคนชื่อ เชยหลีมัก กับซุ้นฟุ้งหงี นำเอาของไปถวายเจ้าทั้งแปดทิศ แล้วกำหนดวันเชิญเจ้าทั้ง