หน้า:โคลงโบราณ - ๒๔๖๒.pdf/15

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
 ปลอกคำด้ำมีดเขี้ยว พยุนหาย
ตัวบ่คิดเสียดาย แต่ด้ำ
แม้มีที่ซื้อขาย ของเก่า
ทองแท้งเนื้อเจ็ดน้ำ ชั่งให้ฤๅเสมอ ฯ
 ธรณีภพนี้เพ่ง ทิพพยาน หนึ่งรา
เราก็ลูกอาจารย์ หนึ่งบ้าง
เราผิดท่านประหาร เราชอบ
เราบผิดท่านมล้าง ดาบนี้คืนสนอง ฯ
 เจ้าอย่าย้ายคิ้วให้ เรียมเหงา
ดูดุจนายพรานเขา ฬ่อเนื้อ
จะยิงก็ยิงเอา อกพี่ ราแม่
เจ็บไป่ปานเจ้าเงื้อ เงือดแล้วราถอย ฯ
พระเยาวราช

 เจ้าอย่าย้ายคิ้วช่ำ มเลืองมา
อย่าม่ายเมียงหางตา ร่อเหล้น
จะมาก็มารา อย่าเหนี่ยว นานเลย
ครั้นพี่มาอย่าเร้น เรียกเจ้าจงมา ฯ