หน้า:โคลงโบราณ - ๒๔๖๒.pdf/27

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๑
 ถึงวัดตองปุเข้า ขอพร
เห็นแต่เรือหมู่มอญ แม่ค้า
พีดำล่ำไหล่คอน เรือเร่
หน้าบ่มีหมดหน้า ดุจหน้านวลผจง ฯ
 คล้องช้างช้างเถื่อนร้าง แรมโขลง
มาพิโยคอยู่โรง เร่งเศร้า
พังพาคณาโยง ยังป่า ไปฤๅ
เรียมคำนึงนุชเหน้า หนึ่งช้างคนึงโขลง ฯ
 ดำบลชนบทโอ้ อาทร
ตอตะเคียนใครรอน จึ่งด้วน
เหมือนเรียมนิราสมร มาเปลี่ยว
ไม้ดั่งไมตรีม้วน ขาดค้างทางเกษม ฯ
 ถึงบ้านกระทุ่มไท้ ชลธี
กรกระทุ่มทรวงตี อกห้าย
ดูดงกระทุ่มทวี ทุกข์เทวศ อกเอย
ดอกตระการกลคล้าย เกษน้องนางเสย ฯ