หน้า:โคลงโบราณ - ๒๔๖๒.pdf/46

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๔๐
  ลำลงในท้องท่า วังวน
ไหล ฟัดคุ้งแถกตน เสือกหว้าย
ไถ โคลนอยู่จวบจน เย็นมิ่ง กูเอย
เลน จะฝั่งพี่ย้าย ย่างเท้าฤๅไหว ฯ
  เมิลโคแรกทุ่งน้ำ นองพะ
ไหล พัดคันนาหวะ แหวกหวิ้น
ไถ ตกจากมือพระ พลเทพ ท่านแฮ
เลน ลื่นล้มด่าวดิ้น ที่ท้องนาขวัญ
กาพย์เห่เรือ
โคลง
  เสนาะสนั่นพิณพาทย์ก้อง กาหล
เพียงสมุทคลั่งวน คลื่นคลุ้ม
สอดส่ายภักตรายล เยาวรูป
เห็นแต่เรือรายกลุ้ม เกลื่อนหน้าพลพาย ฯ
กาพย์
  กาหลดนตรีก้อง กลองโยนร้องซ้องแตรงอน
ปายเสียงสำเนียงสมร ขับกล่อมพี่ที่ไสยา
  โดยเสด็จเด็ดดวงสวาดิ แรมนิราศคลาศภักตรา
ปานนี้แก้วพี่เอา นอนฤๅนั่งตั้งตาคอย