ก็ต้องเป็นผู้เสียเปรียบ เป็นลูกจ๊อก การแต่งงานระหว่างชนสองชั้นเป็นสิ่งที่เป็นไปได้ยาก ถ้าผัวเป็นผู้ดี ได้เมียเป็นไพร่ทาส เมียก็จะถูกเหยียดหยามว่าเป็นเมียไพร่ ในเมืองไทยเรียกว่า เมียกลางทาสี แต่ถ้าผู้หญิงเป็นผู้ดี ผู้ชายเป็นไพร่ การแต่งงานจะเป็นไปได้ยากเย็นเต็มประดา ถ้าแต่งงานกันแล้วมีลูก ลูกจะต้องรับกรรมเป็นคนชั่วช้า ต้องทํางานบ่าวงานไพร่ชั้นต่ำเพราะมันเป็นลูกของแม่ที่แหกชนชั้น!
๒) ระบบทาสยังคงอยู่ นอกจากพวกไพร่ พวกเลกและสามัญชนอันเป็นชนชั้นต่ำแล้ว ในสังคมศักดินายังคงมี "ระบบทาส" เหลือเป็นซากเดนอยู่ พวกทาสเหล่านี้ ก็คือ "ทาสน้ำเงิน" เป็น "ทาสเรือนเบี้ย" เป็นสิ่งที่ซื้อขายกันได้ มนุษย์ยังมีสภาพเหมือนสัตว์ที่อาจซื้อขายกันได้เหมือนผักปลา สิทธิขั้นพื้นฐานของมนุษย์ ในฐานะที่มนุษย์เป็น "คน" หามีในสังคมศักดินาไม่ ชนชั้นเจ้าที่ดินยังคงทารุณโหดร้ายต่อทาสในเรือนเบี้ยของตนได้ตามความพอใจ แม้ในตอนปลายสมัยศักดินาจะได้มีการปลดปล่อยทาสกันขึ้นก็จริง แต่ทาสก็ยังคงต้องถูกกดขี่ต่อไป ทั้งนี้ เพราะตนไร้ที่ดิน ทาสที่ถูกปลดปล่อยในสมัยศักดินา จะเป็นในเมืองไทยก็ดี ในรัสเซียก็ดี ล้วนมีสภาพเช่นเดียวกัน คือไร้ที่ดิน ซึ่งในที่สุดพวกนี้ ก็จะกลายมาเป็นกําลังสําคัญในการพัฒนาระบบทุนนิยม กล่าวคือกลายมาเป็นกรรมกรผู้ขายแรงงาน
๓) การเหยียดหยามเชื้อชาติ ชนชาติต่างๆ ที่ด้อยกว่าชนชาติตนก็ดี หรือชนชาติส่วนน้อยใน "พระราชอาณาจักร" ก็ดี จะถูกเหยียบย่ำลงเป็นเดนมนุษย์ เป็นชนชั้นต่ำ เป็นศัตรู ความรู้สึก
