เมืองอุดงมีไชย มีความเกี่ยวข้องกับต่วนหลี ๆ กลัว จึงพาครอบครัวหนีไปพึ่งญวนนั้น ด้วยเหตุผลถ้อยความอย่างไร ข้อหนึ่ง องค์สมเด็จพระหริรักษฯ ลงโทษแก่องค์พระนโรดมฯ ทำผิดด้วยการอย่างไร จึ่งได้ทำโทษถึงอย่างนั้น ข้อหนึ่ง องค์พระนโรดมฯ บอกเข้ามาว่า องค์วัตถาสมัครจะทำราชการอยู่ ณ เมืองอุดงมีไชย ฝ่ายองค์พระวัตถามีหนังสือเข้ามาถึงพระยาภักดีอิศราว่า ไม่สมัครอยู่ จะเข้ามา ณ กรุงเทพฯ ความข้อนี้ เมื่อจะบอก ไม่ปรึกษาให้พร้อมมูลกันฤๅ ความในหนังสือจึงได้เข้ามาเถียงกันอยู่ ณ กรุงเทพฯ ดังนี้ ข้อหนึ่ง องค์วัตถาตั้งเกลี้ยกล่อมผู้คน จะเป็นเสี้ยนหนามขึ้นแล้ว ชอบแต่องค์พระนโรดมฯ จะคิดอ่านจับตัวส่งเข้ามาเสีย ณ กรุงเทพฯ จึ่งจะชอบ ให้แต่พระยาพระเขมรไพร่พลเอาปืนไปยิงขับไล่พอไปเสียพ้นบ้านเมือง คิดทำการดังนี้ เห็นความอย่างไร องค์วัตถาเข้ามาถึงเมืองนครเสียมราฐแล้ว ให้สนองโสไปรักษาครอบครัวที่เมืองบาพนม ครั้นสนองโสไปถึงเมืองบาพนม คิดการกำเริบ ขับไล่พระยาธรรมเดโชไปเสียจากเมือง แล้วสนองโสเข้านั่งเมืองบาพนม องค์พระนโรดมฯ ทราบว่า สนองโสตีเมืองบาพนมได้ เมืองบาพนม พวกพ้องสนองโสก็มีอยู่มาก ชอบแต่จะจัดกองทัพให้แขงแรง ที่เมืองอุดงมีไชยเครื่องศัสตราวุธปืนใหญ่-น้อยกระสุนดินดำก็มีอยู่มาก จนถึงขอยกกองทัพไปรบพุ่งกับญวนแล้วพระยาพระเขมรผู้ใหญ่ผู้น้อยไพร่พลเมืองก็ยังพร้อมมูลอยู่ ถ้ารีบร้อนจัดแจงกองทัพแขงแรงไปจับสนองโสตัดรอนเสียได้แล้ว การก็จะหากำเริบใหญ่โตถึงดังนี้ไม่ องค์พระนโรดมฯ จัดกองทัพไปรบสนองโส ก็เหมือนไปทำเล่น สนองโสจึงได้จับพระยายมราช พระยาพระเขมร ไปได้ ความข้อนี้ องค์พระนโรดมฯ ก็ไม่ได้บอกเข้ามา ณ กรุงเทพฯ ไพร่บ้านพลเมืองเห็นว่า สนองโสชนะทัพศึก แล้วเป็นคนองอาจกล้าหาญดี จึงได้เข้าเกลี้ยกล่อมสนอง
