หน้า:ไทยสถาปนากษัตริย์เขมร - สนร - ๒๕๐๕.pdf/120

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๐๒

เงียบ ๆ ในใจในทีอย่างไรบ้างนั้นดอกจึ่งว่า ถ้าไม่ชอบใจ ก็ขอโทษเสียเถิด

ถ้ามีความขุ่นข้องหมองมัวกันอยู่อย่างไร ก็อย่างเกรงใจกลัว ฯข้าฯ เลย จงจดหมายเป็นหนังสือลับบอก ฯข้าฯ จริง ๆ เหมือนหลานที่รักพูดกับอาว์เถิด เขียนแล้วจงมอบให้จมื่นราชามาตย์ถือมาให้เร็ว ๆ ได้ทราบแล้วจะได้คิดอ่านให้เป็นคุณแก่ตัวเธอแลญาติพี่น้องของเธอที่สนิทกันแลไม่สนิทโดยควรแก่อุบายอันเป็นธรรม มิให้ร้าวฉานกันมากต่อไปในภายหน้า จงเชื่อเถิดว่า ฯข้าฯ จะคิดให้เป็นคุณจริง ๆ ดังคิดให้บุตรหลานของตัว ชอบใจว่า ความนี้จะเป็นจดหมายหนังสือลับหรือท้องตราก็ตาม จะเห็นควรจะมอบให้พระยาฤทธิไกรเกรียงหาญฤๅพระยามหาเทพเขมรถือออกไปให้องค์สวัสดิ์หริราชดนัยไกรแก้วฟ้า จะควรหรือไม่

เลขที่ ๓๒๒
หมู่ จดหมายเหตุ ร. ๔ จ.ศ. ไม่มี[1]
ชื่อ จดหมายถึงองค์หริราชดนัยไกรแก้วฟ้าไกล่เกลี่ยให้สามัคคีกับองค์นโรดมฯ

  1. น่าจะเป็นปีระกา ตรีศก จ.ศ. ๑๒๒๓ วันที่ ๒ กันยายน พ.ศ. ๒๔๐๔