หน้า:ไทยสถาปนากษัตริย์เขมร - สนร - ๒๕๐๕.pdf/136

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๑๘

อื่น ๆ อย่างนี้เป็นธรรมดาทุกรูปทุกนามทุกบ้านทุกเมืองไป ก็เมื่อยามเขาจะหยิบยกขึ้นว่า เขาก็ว่าไป ฯข้าฯ เข้าใจแล้ว ไม่ได้ถือเอาเป็นนินทาดอก ท่านจงเอาหนังสือนี้เป็นสำคัญ นำความบอกแก่องค์พระนโรดมพรหมบริรักษามหาอุปราชให้รู้ว่า ฯข้าฯ ว่าดังนี้ ถือว่า ที่ส่งหนังสือฉบับเหล่านี้มาให้ดู เป็นที่รู้ว่า เป็นความซื่อตรงขององค์พระนโรดมพรหมบริรักษามหาอุปราช ก็ใจความในหนังสือของฝรั่งเศสสองฉบับว่าที่โน้น กับคำของกงศุลออบาเรตว่าที่นี้ ใจความก็ไหลเข้าเป็นอย่างเดียวกัน บัดนี้ กงศุลออบาเรต กับท่านเสนาบดีในพระบรมมหาราชวังและพระบวรราชวัง ก็ปรึกษากันคิดอ่านตกลงกันแล้วว่า จะให้พระยามนตรีสุริยวงศ์คุมเครื่องอภิเศกออกมาทำการอภิเศกองค์พระนโรดมพรหมบริรักษามหาอุปราชให้ทันเดือนหก[1] แต่จะให้มาทางบกก็กลัวจะช้าไปก็ไม่ทัน มาทางเรือขึ้นที่กำปอดก็กลัวจะต้องรบกบฏขึ้นไปอยู่หลายวี่หลายวันกว่าการจะสำเร็จก็จะช้า ตกลงกันว่า จะไปทางไซ่ง่อนพร้อมกับขบวนฝรั่งเศส กงศุลออบาเรตก็รับว่า จะพาไปส่งให้ถึงเมืองอุดงมีไชยให้ทันฤกษ์เดือนหกจงได้ การความคิดกงศุลออบาเรตรับสั่งพระเจ้าฝรั่งเศสมาว่ามาทำครั้งนี้ ดูเหมือนก็ดีอยู่ ต้องตามตำราที่เขาว่า บัวไม่ให้ช้ำ น้ำไม่ให้ขุ่น ของหลวงไม่ขาด ของราษฎร์ไม่ให้เสีย แต่ฝ่ายเราไปติพวกหมาป่าเมายศ ไม่เคยมีใครขี่ใครกด ก็ไหนเป็นความทรามเสื่อมไป ก็ฝ่ายเรามีอำนาจใหญ่ เราพูดจาเกลี่ยไกล่ได้แต่เพียงอย่างนี้ก็เป็นดีอยู่แล้ว ก็ที่เขมรจัดไว้จะให้เป็นที่ประทับพระยามนตรีสุริยวงศ์แต่ก่อนนั้น ได้ยินว่า ฝรั่งเศสเข้าอยู่เสียแล้ว พระยามนตรีสุริยวงศ์ออกไปครั้งนี้ จะให้อยู่ประทับที่


  1. พงศาวดารรัชกาลที่ ๔ ว่า ตรงกับวัน ๑๕ ฯ  ค่ำ วันที่ ๒๐ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๔๐๗