หน้า:ไทยสถาปนากษัตริย์เขมร - สนร - ๒๕๐๕.pdf/146

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๒๘

ได้โดยสะดวก ฝรั่งเศสก็ยอมตาม ก็ในความเรื่องเมืองเขมรนี้ เดี๋ยวนี้ฝรั่งเศสเพิกเฉยเสีย ไม่รับไม่พูดกับทูตไทยแล้ว ขอให้รีบตั้งเซอร์ยอนโบวริ่งเป็นทูตสยามไปเจรจราความกับฝรั่งเศสด้วยเรื่องเมืองเขมรโดยเร็วเถิด เลอรดสตันเลคงจะช่วยให้ความสำเร็จเหมือนเรื่องเมืองลุกเซมเบิร์ก เพราะใช้คนอังกฤษเป็นทูตมา ถ้าไม่สำเร็จ เขาก็จะได้อายด้วย เขาคงช่วยให้สำเร็จเป็นแน่ หนังสือมิศเตอร์นอกซ์ก็ลงวันที่ ๕ เดือนเม เหมือนหนังสือเซอร์ยอนโบวริ่งมาถึงกรุงเทพฯ วัน ค่ำ โดยคาดการณ์ตามวันของหนังสือ ก็เห็นการชัดว่า เซอร์ยอนโบวริ่งแลมิศเตอร์นอกซ์เมื่อวันเขียนหนังสือนั้นยังงมเถรอยู่ด้วยการในกรุงปารีสอยู่ หารู้ถนัดไม่

มองซิเออออบาเรตป่วยมาแต่ป่วยเป็นโรคบิดจนลุกนั่งไม่ได้มาหลายวัน จนถึงเดือน ๗ ขึ้น ๑๐ ค่ำ หมอเยอรมันชื่อ ดอกเตอร์ฮูเคนสตราเดิน ซึ่งท่านกรมท่าเชิญมารักษาจักษุท่านแต่เมืองเปตาเวียนั้น ไปให้ยารักษาแก้ไขฟื้นคืนหายขึ้นได้ เมื่อเรือยงยศอโยชฌิยามาถึงวัน ค่ำนั้น เห็นเขาจะได้หนังสือคำสั่งแต่คอร์เวอนแมนต์ฝรั่งเศส หรือเพื่อนฝูงบอกเล่าเขาอย่างไรไม่รู้ ให้คนมานัดคุณศรีสุริยวงศ์จะมาหาถึงสองเวลาแล้ว จึงมาหาท่าน กลับกิริยากายวาจาเป็นดีไปหมด เหมือนกับเปลี่ยนตัวคน ไปแจ้งความว่า การที่ทูตสยามไปกรุงปารีส ผู้ครองฝ่ายสยามสั่งไปให้ขออย่างไร ก็จะได้สำเร็จดังประสงค์ทุกประการ การที่ว่าขานตกลงกันจะเป็นอันสุดสำเร็จในวันที่ ๑๓ เดือนเม คือ วัน ๑๐ ฯ  ค่ำ เป็นแน่ ตั้งแต่นี้ไป การไทยกับฝรั่งเศสจะเกี่ยวข้องกันเพราะเมืองเขมรจะไม่มี แลเรื่องจีนสับเยคนั้น กงศุลออบาเรตก็ออกตัวว่า ตัวไม่ได้รับจีนต่าง ๆ เป็นสับเยคฝรั่งเศสดอก มองซิเอออิศตริยารับไว้แต่ก่อน บัดนี้ ได้ชำระเอาออกเสียหมดแล้ว ยังคงไว้แต่จีนที่มีสำคัญมา