หน้า:ไทยสถาปนากษัตริย์เขมร - สนร - ๒๕๐๕.pdf/33

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๘

กลางคืน แล้วก็พากันไปอยู่เมืองโพธิสัตว์ แล้วยึดเอาเมืองอื่นหลายเมือง ตั้งขัดแขงต่ออำนาจเมืองบรรทายเพชร แล้วก็มีใบบอกเข้ามายังกรุงเทพฯ ฟ้องกล่าวโทษสมเด็จพระอุทัยราชาธิราชจันตามเหตุที่เป็นทั้งปวงนั้นจนถึงฆ่าพระยาจักรี พระยากลาโหม เสีย

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวพระพุทธเลิศหล้านภาลัยจึ่งทรงพระราชดำริพร้อมด้วยความคิดอ่านท่านเสนาบดีแต่งให้เจ้าพระยาอภัยภูธร ซึ่งในเวลานั้นเป็นเจ้าพระยายมราช เป็นแม่ทัพคุมนายทัพนายกองเป็นพระยาพระหลวงหลายนาย กับไพร่พลเครื่องศาสตราอาวุธพอสมควร ปรากฏเป็นผู้มีอำนาจ ให้ยกออกมาเมืองเขมร เพื่อจะให้ว่ากล่าวสมเด็จพระอุทัยราชาธิราชจันแลสมเด็จพระมหาอุปโยราชให้ประนีประนอมกัน แล้วจัดแจงการบ้านเมืองเสียให้เรียบร้อยโดยปกติ เจ้าพระยายมราชกับนายทัพนายกองกราบถวายบังคมลาออกมาถึงเมืองพระตะบอง แล้วคิดเห็นว่า ถ้าจะมีหนังสือไปเชิญองค์สมเด็จพระอุทัยราชาธิราชจันแลสมเด็จพระมหาอุปโยราชสงวนให้มาพร้อมกันที่เมืองพระตะบอง แล้วจะได้ว่ากล่าวไกล่เกลี่ยจัดแจงการให้เรียบร้อย ก็เหนว่า จะหาไปไม่ จึงได้คิดจะยกลงไปถึงเมืองบรรทายเพชรทีเดียว เพื่อจะว่ากล่าวให้พร้อมกันกับสมเด็จพระมหาอุปราช แลนักองค์ด้วง แลพระยาพระเขมรผู้ใหญ่ผู้น้อย เจ้าพระยายมราชจึ่งได้บังคับให้พระยาสุรสงครามคุมไพร่พลพอสมควรลงเรือล่องไปทางทะเลสาบก่อน เพื่อจะให้ไปแจ้งความแก่องค์สมเด็จพระอุทัยราชาธิราชจัน แลพระยาพระเขมร แลไพร่บ้านพลเมือง ว่า กองทัพซึ่งยกออกมาครั้งนี้ไม่ได้ประสงค์จะรบราฆ่าฟันรันตีเมืองเขมร เป็นแต่รับพระราชโองการออกมาเพื่อจะว่ากล่าวไกล่เกลี่ยองค์สมเด็จพระอุทัยราชาธิราชกับสมเด็จพระมหาอุปโยราชพี่น้องซึ่งวิวาทกันนั้นให้คืนดี