ได้ให้ประกาศห้ามปรามให้เขมรทั้งปวงขึ้นอยู่ตามภูมิลำเนา กองทัพเจ้าพระยายมราชก็ตั้งรักษาอยู่ที่เมืองบรรทายเพชร ครั้งนั้น เมืองญวนยกขึ้นมาว่าแก่เจ้าพระยายมราชว่า นักองค์จันเจ้าเมืองเขมรไม่ได้เป็นขบถต่อใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวกรุงเทพมหานครดอก เป็นแต่วิวาทกันกับเจ้าน้องชาย ๆ เข้าไปฟ้องกล่าวโทษ ณ กรุงเทพฯ แล้วขอกองทัพออกมา นักองค์จันมีความตกใจกลัว จึ่งได้หนีไปพึ่งเมืองญวน ๆ ก็เป็นเมืองมีพระราชไมตรีกับกรุงเทพฯ อยู่ใกล้เมืองเขมร จะพานักองค์จันเจ้าเมืองเขมรคืนมาเมืองบรรทายเพชร ให้เจ้าพระยายมราชพาเจ้าน้องไปพร้อมกัน จะได้ช่วยกันว่ากล่าวไกล่เกลี้ยให้ดีกันเสียเป็นปกติ บ้านเมืองเขมรซึ่งอยู่ในระหว่างเมืองญวนกับเมืองไทยเป็นเมืองใหญ่ทั้งสอง จะได้อยู่เย็นเป็นสุข แต่ก่อน เมืองเขมรเคยประพฤติอ่อนน้อมคำนับแก่เมืองไทยเมืองญวนอย่างไร ก็จะให้ประพฤติอยู่อย่างเดิม[1] . . . . . . . . . .
| เลขที่ | ๒๐๑ ก. | |
| หมู่ | จดหมายเหตุ ร. ๔ จ.ศ. ไม่มี | |
| ประวัติ | ได้มาจากกรมเลขาธิการคณะรัฐมนตรี |
- ↑ หมดฉบับพระราชนิพนธ์เพียงนี้ เรื่องต่อไปความเชื่อมกันไม่สนิท
