เรียบร้อยอยู่ ข้าหลวงก็จะยั้ง ณ เมืองพระตะบองดังเก่าคอยฟังราชการต่อไปนั้น ได้นำต้นหนังสือกับผู้ถือหนังสือขึ้นเฝ้าแต่สมเด็จพระมหาอุปราช ได้ทรงทราบตามเนื้อความหนังสือทุกประการแล้ว
จึงมีพระบัณฑูรว่า ส่วนราชการเขมรรบกับญวนชวาและแขกจามนั้น หาไม่จากสมเด็จพระราชบิดาไปแล้ว สมเด็จพระมหาอุปราชเป็นเจ้าได้จัดนายกองทัพทุก ๆ ทางซึ่งต่อแดนกับญวนให้ระมัดระวังด่านแลกองสอดแนมโดยแข็งแรง
ส่วนกองทัพญวนยกกองทัพไปทำค่าย ณ เมืองตรังไตรตราดนั้น ได้รบกันกับกองทัพพระยาราชาเศรษฐี เจ้าเมืองพาม พระยาพิศณุโลก เจ้าเมืองตรัง และบรรดานายกองนายทัพตั้งฝ่ายเหนือซึ่งให้ไปช่วยนายกองนายทัพเมืองตรังไตรตราดได้ต่อสู้รบกับญวนตั้งแต่เดือน ๑๑ เรื่อยมา กองทัพอ้ายญวนก็ยังตีเอาเมืองไปไม่ได้ และจะให้กองทัพบกไปช่วยก็ไปไม่ได้ โดยน้ำลึกมาก เดินทัพข้ามไปไม่ได้
ส่วนราชการฝรั่งรบกับญวนนั้น ได้ความจากคนใช้ว่า ญวนพูดบอกว่า ทุกวัน หาได้รบกันไม่ดอก ต่างก็ตั้งรักษาแต่ค่ายอยู่ เนื้อความเหล่านี้ สมเด็จพระมหาอุปราช สมเด็จพระแก้วฟ้าเป็นเจ้า ได้ทำศุภอักษรใช้ให้พระยาศรีธรรมาธิราช[1] พระยาธิราชมนตรี พระยาสุนทรอักขรา พระรัตนสุริวงศ์ ปลัดกรม พระยาคเชนทศการ พระยาคเชนธารา เชิญเข้าไปกรุงเทพฯ ณ วันแรม ๑๑ ค่ำ เดือน ๑๒ ปีวอก โทศกแล้ว ต่อไป ถ้ามีราชการผันแปรประการใด จะมีใบบอกแจ้งมาให้ทราบ ส่วนพระยาอนุชิตชาญไชย ผู้เป็น
- ↑ ผู้นี้ ต่อมาได้เป็นสมเด็จเจ้าฟ้าทะละหะสืบแทนเจ้าฟ้าทะละหะ หมก
