หน้า:ไทยสถาปนากษัตริย์เขมร - สนร - ๒๕๐๕.pdf/75

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
พระราชดำริ เรื่อง โกศศพองค์สมเด็จพระหริรักษ์
แลทรงกำชับให้ป้องกันรักษาเมืองเขมร

ศุภอักษรมายังองค์พระนโรดมพรหมบริรักษามหาอุปราช องค์พระหริราชดนัยไกรแก้วฟ้า พระยาพระเขมรเมืองอุดงมีไชย ด้วยมีพระบรมราชโองการมานพระบัณฑูรสุรสิงหนาทดำรัสเหนือเกล้าฯ สั่งให้แจ้งความออกมาว่า องค์สมเด็จพระหริรักษารามมหาอิศราธิบดีมีศุภอักษรให้พระพิพิธราชาเมืองพระตะบองถือเข้าไปถึงกรุงเทพฯ ณ วัน ๑๒ ค่ำ ปีวอก โท ว่า องค์สมเด็จพระหริรักษารามมหาอิศราธิบดีป่วย ได้ทราบความ ทรงพระวิตกนักว่า องค์สมเด็จพระหริรักษามีวัยวัฒนาการมาก ชนมายุถึง ๖๔–๖๕ ปีแล้ว บัดนี้ ก็ป่วยมานาน อาการโรคฟังดูก็มาก เกรงว่า อาการจะทรุดหนักไป จึงโปรดเกล้าฯ ให้จมื่นทิพย์เสนา ปลัดกรมพระตำรวจในขวา หลวงจินดารักษ์ กรมมหาดไทย พาหมื่นวิเศษแพทยา หมื่นไชยแพทยา หมอยา หมื่นวาตาพินาศ หมอนวด หมื่นไชยโลกนาศ หมอบาดแผล ลงเรือจรจับโจร ซึ่งให้หลวงศรีมหาราชา กรมอาษาจาม เป็นนายลำ คุมไพร่พลทหารพร้อมไปด้วยเครื่องศัสตราวุธออกมาลาดตระเวนในท้องทะเล ได้ล่องเร็วจากกรุงเทพฯ เมื่อจมื่นทิพย์เสนา หลวงจินดารักษ์ กับหมอ ๔ นาย กราบถวายบังคมลา แล้วเชิญศุภอักษรลงเรือจรจับโจรล่องลงไปจากกรุงเทพฯ แล้วแต่ ณ วัน ๑๐ ๑๒ ค่ำ ปีวอก โท ล่วงมาได้ ๕ วัน เรือยังข้ามสันดอนอยู่ ครั้นวัน ค่ำ มีหนังสือบอกของจางวางกรมพระตำรวจ หลวงนิกรจำนงค์ หลวงไตรเทพ ข้าหลวง ซึ่งให้ออกมาฟังราชการอยู่ ณ เมืองพระตะบอง กับพระคทาธรธรณินทร์ กรมการ ส่งเข้าไปถึงกรุงเทพฯ แจ้งความว่า พระยารัตนาวิเศษ ผู้สำเร็จราชการเมืองสวายจิก ที่องค์สมเด็จพระหริรักษารามมหาอิศรา