พระนโรดมพรหมบริรักษามหาอุปราช[1] พระหริราชดนัยไกรแก้วฟ้า[2] ขอบอกปรนิบัติมายัง ฯพณฯ ลูกขุน ณ ศาลาได้ทราบ ด้วยเจ้าหมื่นทิพย์เสนา หลวงจินดารักษ์ กรมมหาดไทย นายไตรภักดี นายเวรพระตำรวจ กับหมื่นวิเศษแพทยา หมื่นพิไชยแพทยา ทั้งสองนี้เป็นหมอยา หมื่นวาตาพินาศ หมอนวด หมื่นไชโยโลกนารถ หมอรักษาแผล ขุนหมื่นใหญ่ ๓๓ รวม ๔๐ คน เชิญศุภอักษร ๒ ฉบับขึ้นบกเมืองกำปอดไปถึงเมืองอุดงมีไชย ณ วัน ๒ ๑๒ฯ ๑ ค่ำ ปีวอก โทศก พระศุภอักษรฉบับหนึ่ง ลงวันพฤหัสบดี เดือน ๑๒ แรม ๑๐ ค่ำ ปีวอก โทศก ไปถึงบิดาข้าพระพุทธเจ้ากับข้าพระพุทธเจ้าทั้ง ๒ และขุนนางมุขมนตรีเขมร ใจความว่า บิดาข้าพระพุทธเจ้าเกิดความไข้ โรคมาก การศึกสงครามกับญวนก็ดี จะรบก็น้อย ถ้ามีการมาเวลาสบาย ก็ได้บังคับบัญชาการ เวลาไม่สบาย ก็ไม่ได้บังคับการ ๆ ก็ช้าเนิ่นไป และการทัพศึกเป็นใหญ่สำคัญ จะคอยสบายไม่สบายค่อยคิดปรึกษาหารือไม่ทันการ ทรงพระราชดำริว่า ที่บิดาข้าพระพุทธเจ้ามีเคราะห์ ข้าพระพุทธเจ้าทั้ง ๒ ฤๅขุนนางมุขมนตรีใดสมควรจะว่าราชการแทนได้ ก็มอบให้ผู้นั้นว่าราชการบังคับบัญชาการทัพศึกรักษาบ้านเมืองให้เด็ดขาด อย่าให้เกิดแก่งแย่งกันได้ ถ้าโรคบิดาข้าพระพุทธเจ้ามากขึ้นประการใด ๆ ให้ข้าพระพุทธเจ้ากับขุนนางมุขมนตรีเขมรรีบบอกเข้าไปจงเร็ว ด้วยทรงตั้งพระราชหฤทัยจะช่วยทนุบำรุงเมืองเขมรเป็น
หน้า:ไทยสถาปนากษัตริย์เขมร - สนร - ๒๕๐๕.pdf/85
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
องค์สมเด็จพระนโรดมพรหมบริรักษ์ฯ องค์พระหริราช
ดนัยไกรแก้วฟ้า ขอเอาพระบารมีโพธิสมภาร
พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าฯ ทำราชการสนองพระเดชพระคุณ
