หน้า:BKK Rec vol 1a.pdf/3

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
2.
Vol. 1
Bangkok Recorder.

ออ่นอย่างเดียว, เพราะราคาถูกกว่าเงินแลทองแดง. ถ้าเรือนยาวแปดวา จะไม่ให้ไฟฟ้าถูกเรือนนั้น, ก็ให้ปักแท่งเหลกสี่เหลี่ยมสามกระเบียดตรงหน้าจั่วข้างนอก. ถ้าปักข้างเดียว, ตั้งแต่ดินขึ้นมา ให้สูงพ้นอกไก่ขึ้นไปสี่วา, ถ้าปักข้างนอกจั่วทั้งสองข้าง, ให้สูงพ้นอกไก่ข้างละสองวา, ก็จะกันไฟฟ้าได้. อีกอย่างหนึ่ง, ให้ปักนอกจั่วข้างเดียว, ให้สูงกว่าอกไก่นอ่ยหนึ่ง, แล้วให้ต่อเหล๊กทอดไปตามอกไก่ให้ถึงท่ำกลางอกไก่, แล้วให้ติดกันเหมือนทอขึ้นไปตรงกลางอกไก่ ให้สูงสองวา, ก็จะกันไฟฟ้าได้. ถ้าเรือนยาวกว่าห้าวา, ให้ปักแท่งเหลกทั้งสองข้างหน้าจั่ว, ให้สูงกว่าส่วนที่ว่ามาแล้วนั้นนอ่ยหนึ่ง, ก็จะดีกว่าปักข้างเดียว. แลที่ปลายแท่งเหลกนั้น ข้างบนให้แหลมเปนสามง่ามสี่ง่าม, ยาวง่ามละหกนิ้ว, แลปลายง่ามข้างบน, ใส่เงินก็ได้, ใส่ทองแดงก็ได้, อย่าให้เปนสนิม, แลข้างต้นเหล๊กที่ปักลงในดินนั้น, ให้ทำเปนสามง่ามสี่ง่าม, ให้ปักไกลออกจากเรือนลงในดินประมาณสองศอกสามศอก, ภอถึงดินเปียก. ในเมืองอังกฤษ, แลเมืองอะเมริกา, แลเมืองอาละมานนั้น, เขาได้กระทำกันเรือนห้ามไฟฟ้าอย่างนี้เปนอันมาก. ไฟฟ้ามิได้ผ่าถูกเรือน แลมิได้ถูกตอ้งคนซึ่งอยู่ในเรือนนั้นเลย. ถ้ากลัวว่า สนิมจะกินต้นเหล๊กที่อยู่ในดินนั้น, ให้ใส่ถ่านไฟนอ่ยหนึ่งให้รอบหล๊กนั้น. ประการหนึ่ง, เมื่อจะปักแท่งเหล๊กนั้น, ให้มีสายยูเหล๊ก, แลหว่งเหลกติดไว้, แล้วให้เอาผ้าชุบครั่ง, แลชัน พันสายยูแลหว่งนั้นเสีย, เพื่อจะมิให้ไฟฟ้าตามเหลกนั้นเข้าไปในเรือน, เพราะไฟฟ้ามิได้ชอบกันกับครั่งแลชัน. จึ่งเอาแท่งเหล๊กสี่เหลี่ยมสามกระเบียดปักลงในสายยูแลในหว่งนั้นเหมือนที่ว่ามาแล้ว. อีกประการหนึ่ง, ถ้าจะมิให้ไฟฟ้าถูกกำปั่นก็ดี, สำเภาก็ดี, ให้ปักเหลกสี่เหลี่ยมสามกระเบียดบนปลายเสากระโดง, ให้สูงภอประมาณ ก็จะกันไฟฟ้าได้. ถ้ากำปั่นมีสามเสา, จะตอ้งปักเสาหวัว, แลเสาท้าย ทั้งสองเสา. แล้วจึ่งเอาโซ่รพันให้ติดกับเหลกนั้น, ให้ล่ามโซ่รนั้นลงมาให้ติดกับทองแดงที่ทอ้งกำปั่นนั้น, ไฟฟ้าก็จะตามโซ่รลงไปถึงทองแดง, แล้วจะตามทองแดงลงไปในน้ำ. ถ้าไม่มีทองแดง ก็ให้โซ่รนั้นลงไปในน้ำศักศอกสองศอกก็ได้. อีกประการหนึ่ง, ตีกที่สำหรับไว้ดินปืนจะมิให้ไฟฟ้าถูกไหม้, ให้ปักเสาทั้งสี่มุม, ให้ห่างตึกศอกหนึ่ง, สองศอก ก็ได้, ให้ปักเหลกสี่เหลี่ยมสามกระเบิยดลงในดินให้เข้าในสายยูทุกเสา, ให้สูงกว่าอกไก่ตึกนั้นตามตำราที่ว่ามาแล้ว, ไฟฟ้าจะมิได้ถูกตอ้งตึกนั้นเลย. มาทว่าไฟฟ้าจะลงมาเหลกนั้น ก็จะชักให้ลงไปในดินสิ้น. อีกประการหนึ่ง, ถ้าคนกลัวไฟฟ้าจะตกถูกตัว, ให้ทำเก้าอี้แลเตียงนอน, ให้ทำตีนเตียงแลตีนเก้าอี้นั้น, ดว้ยแก้วก็ได้, ครั่งก็ได้, ชันก็ได้, สูงศอกหนึ่งสองศอกก็ได้, ถ้าคนนั่งนอนยู่บนเตียงแลเก้าอี้นั้น, อย่าได้ถูกตอ้งของสิ่งอื่น, อย่าให้ท้าวแลมือหอ้ยลงไปใก้ลพื้นเรือน, ให้อยู่แต่บนเตียงแลบนเก้าอี้นั้น. ถึงไฟฟ้าจะตกลงบนศีศะคนนั้น, ๆ ก็มิได้เปนอันตราย, เพราะไฟฟ้ามิได้แล่นออกจากตัวเรว. ถ้าคนจะเอาผ้าแพรทำดว้ยไหม, คลุมศีศะกับทั้งตัวไว้, ก็มิได้เปนอันตราย, เพราะไฟฟ้ามิได้ชอบกับไหมนั้น.

อันตำราไฟฟ้านี้, นักปราช, ชื่อ ฟรังกลิน, อยู่ในเมืองอะเมริกา, ได้คิดทำไว้เปนต้น.



ข่าวว่า เมืองใหม่นั้นมีเสือชุมนัก, กัดคนตายเปนมาก. เจ้าเมืองก็ประกาษว่า, ถ้าใครฆ่าเสือตายตัวหนึ่ง, เราจะให้แก่ผู้ฆ่าห้าสิบเหรียน. ยังมีพวกที่ทำนาใก้ลป่านั้นก็สัญาอีกว่า จะให้รอ้ยเหรียน. ครั้นถึงเดือนญี่ ปีเถาะ เบญศก, มีเจ๊กฉลาดคนหนึ่งขุดซึ่งบ่อให้ฦกในทางเสือเดิน, แล้วเอาไม้ปิดปากบ่อไว้ให้หมิ่น, กระทำให้ดี มิให้เสือเหนว่าเปนบ่อ. แลมีเสือตัวหนึ่งเดินมาที่ไม้พาษบ่อนั้น, ทั้งไม้ทั้งเสือก็พลัดตกลงไปในบ่อ ขึ้นมิได้. เจ๊กนั้นเหนแล้วก็ดีใจ, ไปบอกแก่พวกอังกฤษ, ๆ ก็ยิงเสือนั้นตาย. เจ๊กก็ได้เงินรอ้ยห้าสิบเหรียน, แล้วเจ๊กเอาเสือนั้นไปฃาย ได้เงินอิกสิบเหรียน, เข้ากันเปนได้เงินรอ้ยหกสิบเหรียน.

เดือนแปด ปีเถาะ เบญศก, วันคืนขึ้นแรมมิได้กำหนด, ในข่าวว่า มีคนอเมริกาพวกหนึ่ง, มีธุระ ขุดซึ่งแผ่นดินลงไป, ตื้นแลฦกมิได้กำหนด, แต่ว่า ขุดลงไปก็ภบซึ่งงาสัตวหักอยู่อันหนึ่ง, แลกรามสัตวสองอัน. จะเปนงาแลกรามสัตวสิ่งใดมิได้รู้, แต่งานั้นโดยยาววัดได้สามศอก, โดยกว้างข้างโตนั้นวัดได้ศอก