หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
74
เงินรัชชูปการ
ต่อไป (พ.ร.บ. วิธีพิจารณาความแพ่ง ร.ศ. ๑๒๗ มาตรา ๖๐) | ||
(๒)รับเงินที่จำเลยวางไว้แล้วยอมเลิกความ จำเลยจะต้องใช้ค่าฤชาธรรมเนียมในส่วนคดีนั้น (พ.ร.บ. วิธีพิจารณาความแพ่ง ร.ศ. ๑๒๗ มาตรา ๖๑) | ||
เงินรัชชูปการ | บรรดาเงินซึ่งบุคคลถวายหลวงตามที่ได้กำหนดไว้ในพระราชบัญญัติเงินรัชชูปการ (ดู พ.ร.บ. เก็บเงินรัชชูปการ พ.ศ. ๒๔๖๒ มาตรา ๒ วรรค ๕ ซึ่งได้ถูกยกเลิกตาม พ.ร.บ. เงินรัชชูปการ พ.ศ. ๒๔๖๘ เดิมมีคำอธิบายคำนี้ ภายหลังไม่มี แต่ความก็คงเป็นอย่างเดียวกัน) | |
ชายฉกรรจ์ทุกคนที่อยู่ในพระราชอาณาเขตต์จะต้องเสียเงินรัชชูปการทุกปี ⟨(⟩พ.ร.บ. เงินรัชชูปการ พ.ศ. ๒๔๖๘ มาตรา ๔ ข้อ ๑) | ||
เว้นไว้แต่คนเหล่านี้ไม่ต้องเสีย คือ:– | ||
(๑)ผู้ที่ในปีที่เข้าถึงภาวะเป็นผู้ใหญ่ | ||
(๒)ภิกษุ สามเณร บาดหลวง ครูสอนสาสนาคฤศเตียน ผู้สอนสาสนาอิสลามในสุเหร่าหนึ่งไม่เกิน ๓ คน | ||
(๓)ทหารบก ทหารเรือ ตำรวจภูธร ตำรวจนครบาล ที่ประจำการและที่อยู่ในกองหนุนชั้นที่ ๑–๒–๓ |