ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:Ratchakan Thi Si (1) 2464.djvu/23

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๖

เท่านี้ ถ้าความแพ่งประทับพิจารณา ให้ตุลาการเรียกค่าฤชาเชิงประกัน ๒ บาท ที่นั่งวงกา สลึงเฟื้อง สืบพยาน ๑ บาท ๒ สลึง ชัณสูตร ๑ บาท ๒ สลึง เบี้ยเลี้ยงเฟื้อง ๑ ชี้สองสถาน ๒ สลึงเฟื้อง รักษาสำนวน ๓ บาท คัดกระทงแถลง ๑ บาทสลึง ชี้ขาด ๑ บาทสลึงเฟื้อง ใบสัจ ๑ บาท ๒ สลึง ทุเลา ๒ สลึงเฟื้อง ติง ๒ สลึงเฟื้อง รวม ๓ ตำลึง ๓ บาท ข้างละเท่านี้ แต่สิบหยิบหนึ่งเอากับผู้ได้ ถ้าความนครบาลความอาญาให้เรียกค่าเชิงประกัน ๑ ตำลึง นอกจากนั้นเรียกเท่ากับความเพ่ง ถ้าโจทย์หาว่าจำเลยเปนผู้ร้ายแลผู้ร้ายซัดพวกเพื่อนๆ รับเปนสัจแล้ว จึงให้ตุลาการเรียกค่าฤชาธรรมเนียมตรางแลทิม ค่าลดขื่อ ๑ บาท ร้อยโซ่ ๒ สลึง ตรวจ ๒ สลึง น้ำมัน ๒ สลึงถอด ๑ บาท ๒ สลึง รวม ๑ ตำลึง ถ้าพิจารณาจำเลยผู้ต้องซัดไม่เปนสัจ ห้ามอย่าให้ตุลาการนายพะธำมรงค์นายผู้คุมเรียกเอาค่าฤชากับค่าธรรมเนียมตรางแลทิมเปนอันขาด

อนึ่ง โจทย์หาจำเลยแลผู้ร้ายรับเปนสัจซัดพวกเพื่อนจำเลยพวกเพื่อนผู้ต้องซัดไม่เปนสัจ ให้โจทย์ผู้ต้องซัดเสียเงินค่าฤชาธรรมเนียมตรางแลทิมแทนจำเลยแลผู้ต้องซัด เพราะเหตุว่าตนกล่าวโทษแลซัดท่านไม่จริง เจ้าพระยายมราชทราบความตามพระราชกำหนดบทพระอัยการแล้ว ให้หมายประกาศแก่ตุลาการเสมียนผู้คุมอาณาประชาราษฎรในกรุงนอกกรุงให้จงทั่ว ถ้าโจทย์จำเลยเอาเงินค่าฤชามาเสียให้แก่ตุลาการ ให้ตุลาการจดหมายปิดตราให้กับคู่ความว่า ได้ค่าฤชาของผู้นั้นไว้เท่านั้นเปนสำคัญ คู่ความกับตุลาการจึงจะไม่ได้วิวาทเถียง