ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:Ratchakan Thi Si (1) 2464.djvu/53

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๔๖

๑๙ ประกาศเรื่องนามหลวงบันเทาทุกขราษฎร์

ศุภมัสดุ ศักราช ๑๒๑๕ อุศภสังวัจฉระภัทธปทมาศสุกปักษยเอการสดฤถีภุมวารปริเฉทกาลกำหนด พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหามกุฎ สุทธสมมติเทพยพงศ์ วงศาดิศวรกระษัตริย์ วรขัติยราชนิกโรดม จาตุรันตบรมมหาจักพรรดิราชสังกาศ บรมธรรมิกมหาราชาธิราช บรมนารถบพิตรพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ผู้ทรงทศพิธราชธรรม์อนันตคุณวิบุลยปรีชาอันมหาประเสริฐ เสด็จออกณพระที่นั่งอมรินทรวินิจฉัยมไหสวริยพิมานโดยสถานอุตราภิมุข พร้อมพระบรมวงศานุวงศ์แลข้าทูลลอองธุลีพระบาทผู้ใหญ่ผู้น้อยฝ่ายทหารฝ่ายพลเรือนเฝ้าเบื้องบาทบงกชมาศพร้อมมูลตามลำดับ มีพระบรมราชโองการมารพระบัณฑูลสุรสิงหนาทดำรัสเหนือเกล้าฯ ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ สั่งเฉพาะพระเจ้าน้องยาเธอ กรมหมื่นภูบาลบริรักษ์ ว่า ชื่อหลวงทุกขราษฎร์ที่เรียกมาแต่ก่อน ๆ นั้นหาชอบกลไม่ ฟังดูเปนที่ประหนึ่งกระทำทุกข์ให้แก่อาณาประชาราษฎรให้ได้ความเดือดร้อน บัดนี้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ขนานนามใหม่ ด้วยพระราชหฤไทยจะมิให้นักปราชญ์ผู้มีปัญญาวิชารู้ภาษามคธสันสกฤตตริตรองเลอียดตำนิติเตียนคนโบราณได้เพราะชื่อนั้นไปในเบื้องน่า จึงได้เพิ่มขนานนามว่าหลวงบันเทาทุกขราษฎร์ ฤๅจะว่าแต่หลวงบันเทาทุกข์เท่านั้นก็พอจะฟังได้ ตั้งแต่นี้สืบไปภายน่า ถ้าแลข้าทูลลอองธุลีพระบาทผู้ใหญ่ผู้น้อยกรมใด ๆ