หน้า:กอ ๑๒๗ (๒๔๕๑).pdf/81

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
วันที่ ๑ มิถุนายน ๑๒๗
เล่ม ๒๕ หน้า ๒๘๖
ราชกิจจานุเบกษา

มาตรา ๓๓๘
ความผิดลหุโทษ
ในฐานประทุษฐร้ายแก่ร่างกาย

(๑)ผู้ใดบังอาจขว้างปาผู้อื่นด้วยของโสโครก หรือด้วยก้อนหินก้อนอิฐ หรือด้วยของแขงกระด้างอย่างใดใด แต่มิได้ต้องตัวบุคคลผู้ใด ท่านว่า มันมีความผิด ต้องรวางโทษชั้น ๒

(๒)ผู้ใดทำการโดยฐานประมาท แลมันกระทำให้เกิดบาดเจ็บแก่ร่างกายของบุคคลผู้ใดไซ้ ท่านว่า มันมีความผิด ต้องรวางโทษชั้น ๓

(๓)ผู้ใดบังอาจทุบตีหรือใช้กำลังกระทำอย่างใดใดแก่ผู้อื่น แต่ไม่ถึงแก่บาดเจ็บ ท่านว่า มันมีความผิด ต้องรวางโทษชั้น ๔

มาตรา ๓๓๙
ความผิดลหุโทษ
ในฐานกระทำให้เสื่อมเสีย
อิศรภาพแลชื่อเสียง

(๑)ผู้ใดขู่เข็ญว่า จะทำให้เสียหายแก่เขาโดยการร้ายแรงแลไม่เปนธรรม ท่านว่า มันมีความผิด ต้องรวางโทษชั้น ๓

(๒)ผู้ใดหมิ่นประมาทเขาซึ่งหน้า ท่านว่า มันมีความผิด ต้องรวางโทษชั้น ๓

(๓)ผู้ใดโฆษนาการหมิ่นประมาทเขา ท่านว่า มันมีความผิด ต้องรวางโทษชั้น ๓

มาตรา ๓๔๐
ความผิดลหุโทษ
ในฐานประทุษฐร้ายแก่ทรัพย์

(๑)ผู้ใดปล่อยให้ปสุสัตว์หรือสัตว์พาหนะเข้าในเรือกสวนไร่นาของผู้อื่นอันเขาได้ไถคราดแต่งพื้นดินไว้แล้วก็ดี หรือที่เขาได้ปลูกเพาะพรรณ์ไม้อนมีประโยชน์งอกงามอยู่แล้ว หรือเขาได้เก็บกองรวมอยู่ในนั้นก็ดี ท่านว่า มันมีความผิด ต้องรวางโทษชั้น ๒

(๒)ผู้ใดบังอาจเอาสิ่งโสโครกหรือของแขงกระด้าง มีก้อนหินเปนต้น ขว้างปาเคหะสถานหรือเรือกสวนของเขา ท่านว่า มันมีความผิด ต้องรวางโทษชั้น ๓

(๓)ผู้ใดไล่ต้อนปสุสัตว์หรือสัตว์พาหนะเข้าไปในเรือกสวนไร่นาของผู้อื่นอันเขาได้ไถคราดแต่งดินไว้แล้วก็ดี หรือมีพรรณ์ไม้อันมีประโยชน์งอกงามอยู่แล้ว หรือเขาได้เก็บกองรวมอยู่ในนั้นแล้วก็ดี ท่านว่า มันมีความผิด ต้องรวางโทษชั้น ๔