ด้วยอรรคมหาเสนาเสวกามาตยาธิบดีกระวีราชปโรหิตาโหราจารย์ทูลลอองธุลีพระบาทโดยอันดับ จึ่งพระยายมราชนำข้อความกราบบังคมทูลพระกรุณาว่า เดิมผู้ฟ้องว่า ณวันเดือนสี่ ขึ้นห้าค่ำ ปีระกา เบ็ญจศก ผู้จอดเรืออยู่ณท่าบ้านเพลาพลค่ำ มีผู้ร้ายตีชิงเอาทรัพย์สิ่งของไป คิดเป็นเงินสามชั่งเก้าตำลึงบาท จึ่งทรงพระมหากรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมให้พิจารณาสืบสาวหาตัวผู้ร้าย เดชพระบารมีพระบรมโพธิสมภาร ผู้คิดอ่านโกหกมารยาแลกล่าวเท็จทุจริตปิดความผิดหารับไม่ ได้ความเป็นสัตย์ว่า อ้ายคง อ้ายมี อ้ายดำ อ้ายฉิม อ้ายวัด อ้ายนาย อ้ายนก อ้ายหนู คบคิดกันขี่เรือลำละสองคนสามคน ทำไม่รู้จักกัน ไปจอดเรือเคียงเรือผู้ฟ้องนั้น เล่นรูดไม้คงพัดทำเสียทำได้ให้เงินกันต่อหน้าผู้⟨ฟ้อง⟩ แล้วชักชวนผู้⟨ฟ้อง⟩ให้เล่น ผู้แพ้ต้องเสียเงินตราผ้าพรรณนุ่งห่มรูปพรรณสิ่งของเข้ากันเป็นเงินสามชั่งเก้าตำลึงบาท อ้ายมีชื่อได้ทรัพย์ไปแบ่งปันกัน ได้เร่งเอาเงินแลรูปพรรณส่งให้ผู้เจ้าทรัพย์แล้ว รับใส่เกล้าใส่กระหม่อมไล่เลียงไต่ถาม ได้ความต่อออกไปว่า อ้ายมีชื่อหลายคนคบคิดกันให้กฤษฎีกาสัญญาแนะนำบอกกันให้สังเกตชำนิชำนาญในการเล่นพนัน จนเดดปิลให้ขาด แทงห่วงให้ถูกห่วง กอบเข้าสารให้หมด หยิบเบี้ยเรียงให้ขึ้นทีละสองเบี้ยสามเบี้ย เอาผ้าผูกสายย่ามให้แก้ให้ออก หมายเบี้ยให้คนตาบอดทายให้ถูก ทายอึ่งว่าหามีปากไม่ ทายปลาไหลว่าใส้ไม่มี ทายกลีบมงคุดประสมสิบ หยิบเบี้ยสองแถวให้ถูกที่หมาย ทายรูปสัตว์รูดไม่คงพัด เสือนอนกินกอบด้วยกลอุบายหลอกหลอนพูดจา แล้วจัดกันเป็นพวก พวกละสองคนสามคนสี่คนห้าคน เที่ยวตามกันไป
