ฝ่ายท้าวทันตวัตได้ทรงฟังดังนั้น ก็อ้ำอึ้งในพระหฤทัย ทรงคิดว่า "การในเรือน หนึ่ง ความคิดในใจ หนึ่ง ความเสียหาย หนึ่ง ไม่ควรจะบอกให้ใครทราบ เมื่อนางปัทมาวดีเป็นแม่มดเช่นนี้ นางก็มิใช่บุตรีของเรา จำเราจะไปหารือโยคีดู" ตรัสเท่านั้นแล้ว ก็เสด็จออกไปที่ท้องพระโรง ตรัสให้ศิษย์ของโยคีถอยห่างออกไป แล้วตรัสถามโยคีว่า "ท่านผู้ทรงความรู้ จงบอกแก่ข้าว่า หญิงที่เป็นแม่มดนั้น ธรรมศาสตร์บัญญัติให้ลงโทษอย่างไร"
พุทธิศริระผู้เป็นโยคีทูลว่า "ข้าแต่พระมหาราชา ธรรมศาสตร์กล่าวว่า ถ้าพราหมณ์ หรืองัว หรือหญิง หรือเด็ก หรือผู้ที่อยู่ในปกครองของเรา กระทำความผิดอันนั้น ท่านให้ลงโทษไล่เสียจากบ้านเมือง ถึงแม้จะควรอย่างยิ่งที่จะลงโทษประหารชีวิต ก็ลงโทษถึงปานนั้นไม่ได้ เพราะพระลักษมีไม่โปรด"
พระราชาได้ทรงฟังดังนั้น ก็ประทานรางวัลแก่โยคีเป็นอันมาก แล้วเสด็จขึ้นจากท้องพระโรง ครั้นเวลา
