หน้า:โคลงโบราณ - ๒๔๖๒.pdf/19

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๓
แล่นรถสุริเยศม้า แมนผยอง
คือศิขรเขาทอง เฟื้องฟ้อน
ตรีมูลเมฆเรืองรอง อรุโณทย์
ควรคือองค์กลิ่นป้อน เปลี่ยนชู้ชิวหา ฯ
พิทยุพยัพเมฆครื้น ครวญหาว
พรุณร่วงรินโรยฉาว ชุ่มฟ้า
โพยมมาศมืดมัวดาว เดือนดับ ไปแม่
โหยละห้อยขวัญอรอ้า สวาดิน้องใครโลม ฯ
บิดุฉาภาสิตเชื้อ เขมรมา ก็ดี
เปนแต่บุตรนัดดา สืบแส้
นานนานจึ่งเจรจา เต็มคิด พระเอย
เสียมิทำจำแล้ พี่เพี้ยงมีคุณ ฯ
สี่หน้าบบ่ายหน้า ดูดิน
ตรีเนตรลืมแลถวิล แหล่งหล้า
นารายน์บรรธมสินธุ์ นานตื่น
สองโศกสามเจ้าฟ้า บ่เอื้ออาดูร ฯ