หน้า:โคลงโบราณ - ๒๔๖๒.pdf/31

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๕
พิกุลเกิดเกลื่อนใกล้ อาราม
ท้ายพิกุลกลางสนาม สนุกนิ์นี้
มณฑลพิกุลงาม คือฉัตร เฉลิมฤๅ
ดูระดูดอกกี้ เมื่อไซ้ฤๅหาย ฯ
กึกก้องดุเหว่าซั้น เสียงหวาน
ว้าว่าเสียงเยาวมาลย์ แม่พร้อง
ภุรโดกดำเนินสาร สังคีต
แว่วว่าเสียงสมรร้อง ร่ำไห้หาเรียม ฯ
เห็นโศกเรียมเร่งเศร้า สงสาร
โศกร่วงโรนโรยราน แก่เถ้า
โศกเอยจะยืนนาน อยู่เมื่อ ใดนา
ดูโศกดูเรียมเศร้า โศกเศร้าเหมือนเรียม ฯ
พิกุลเอยเคยรศหรื้น หอมหวาน
พิกุลวิกลการ แก่แล้ว
พิกุลจะยืนนาน สักเมื่อ ใดนา
ดูพิกุลนี้ห่อนแคล้ว คลาศคล้อยความตาย ฯ