ข้ามไปเนื้อหา

โคลงดั้นวิวิธมาลี

จาก วิกิซอร์ซ

โคลงดั้นวิวิธมาลี ประพันธ์โดย พระยาอุปกิตศิลปสาร (นิ่ม กาญจนาชีวะ)

๏ ลูกเสือควรยึดข้อ ภาษิต นี้เทอญ
ควรพึ่งแต่ตัวเรา รอบด้าน
บำเพ็ญฝึกฝนกิจ การช่วย ตนเทอญ
ทั้งช่วยเพื่อนบ้านด้วย ดุษฎี
๏ แม้เราปลงจิตพร้อม เพรียงกัน ฉะนี้นา
ต่างฝ่ายต่างกระวี กระวาดถ้วน
พยายามฝึกหัดสรร- พพิท ยาแฮ
สยามจักหลั่งล้นล้วน เลศงาม
๏ ชาติต้องการให้ช่วย ฉันใด ก็ดี
อาจช่วยได้ดังความ มุ่งเกื้อ
ชูเทศเทอดไผท เทียมเทศ อารย์พ่อ
สมเกียรติยศผู้เชื้อ ชาติไทย

งานนี้ ปัจจุบันเป็นสาธารณสมบัติแล้ว เพราะลิขสิทธิ์ได้หมดอายุตามมาตรา 19 และมาตรา 20 ของพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ซึ่งระบุว่า

ถ้ารู้ตัวผู้สร้างสรรค์ ในกรณีที่ผู้สร้างสรรค์เป็นบุคคลธรรมดา
  1. ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ผู้สร้างสรรค์ถึงแก่ความตาย
  2. ถ้ามีผู้สร้างสรรค์ร่วม ลิขสิทธิ์หมดอายุ
    1. เมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ผู้สร้างสรรค์ร่วมคนสุดท้ายถึงแก่ความตาย หรือ
    2. เมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้โฆษณางานนั้นเป็นครั้งแรก ในกรณีที่ไม่เคยโฆษณางานนั้นเลยก่อนที่ผู้สร้างสรรค์ร่วมคนสุดท้ายจะถึงแก่ความตาย
ถ้ารู้ตัวผู้สร้างสรรค์ ในกรณีที่ผู้สร้างสรรค์เป็นนิติบุคคล หรือถ้าไม่รู้ตัวผู้สร้างสรรค์
  1. ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้สร้างสรรค์งานนั้นขึ้น
  2. แต่ถ้าได้โฆษณางานนั้นในระหว่าง 50 ปีข้างต้น ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้โฆษณางานนั้นเป็นครั้งแรก