หน้า:พงศาวดาร (หัตถเลขา) - ๒๔๕๕ (๑).djvu/196

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๓๓

ก็ขับพระคชาธารแลดารี้พลช้างม้าโยธาหาญเข้ายอกลางทัพข้าศึกถึงอาวุธสั้น ฝ่ายพระราชมนูเห็นดังนั้น ก็ต้อนพลตีกระหนาบขึ้นมา ทัพพระเจ้าเชียงใหม่ก็แตกพ่ายไป สมเด็จพระนเรศวรเปนเจ้ากับสมเด็จพระอนุชาธิราชก็เสด็จตามตีทัพพระเจ้าเชียงใหม่แตกฉานยับเยินไม่คุมกันได้ พลทหารชาวกรุงก็ไล่ฟันแทงพลข้าศึกทั้งนายแลไพร่ตายอยู่ริมทางแลกลางทุ่งนั้นมากนัก แลท้าวพระยาฝ่ายข้าศึกฅอขาดบนฅอช้างในยุทธภูมินั้น คือ พระยาพเยาน้องพระเจ้าเชียงใหม่ พระยาลอ พระยากาว พระยานครล้านช้าง พระยาเชียงราย มางยามงิบ สมิงโยคราช เจพยอางขบูน สเรนันทสูเมืองเตริน แสนเชียงใหม่ ตายในที่นั้นประมาณพันเศษ ได้ช้างใหญ่ยี่สิบช้าง ม้าร้อยเศษ สมเด็จพระนเรศวรเปนเจ้ากับสมเด็จพระอนุชาธิราชก็เสด็จตามตีทัพพระเจ้าเชียงใหม่ไปถึงปากน้ำชไว.

ฝ่ายสมเด็จพระราชบิดาดำรัศให้เตรียมรี้พลแลเรือพระที่นั่งดั้งกันเรือรบเรือไล่พร้อมเสร็จ แล้วพระราชทานเรือพระที่นั่งรองแลเรือทั้งปวงให้พระศรีสุพรรณมาธิราชน้องพระยาแลวกโดยเสด็จด้วย ครั้นณวัน ค่ำ เวลารุ่งแล้วห้าบาท ได้ศุภฤกษ์ สมเด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัวก็ยกพยุหบาตราทัพเสด็จโดยชลมารคด้วยพระชลวิมานขึ้นไป ส่วนพระเจ้าเชียงใหม่ก็ยกรุดรีบเข้าในค่ายหลวง ในวันนั้น เพลาจวนค่ำ สมเด็จพระนเรศวรเปนเจ้ากับสมเด็จพระอนุชาธิราชตั้งทัพหลวงอยู่ณปากน้ำชไว จึงมีพระราชกำหนดแก่ท้าวพระยาพระหัวเมืองว่า เวลาย่ำรุ่ง จะยกพลทหารเข้าหักค่ายพระเจ้าเชียงใหม่ ฝ่ายพระเจ้าเชียงใหม่แตกขึ้นไปถึงค่าย เสียพระไทย มิได้คิดที่จะรับ ครั้นแจ้งว่า กองทัพพระ