แล้วขอนอนด้วย" นายแผ้วผู้เล่าดื่มเหล้าขัดจังหวะ
"โอ้โฮ ! แย่เลย !" ผมว่า
"แย่ซิครับ" นายแผ้วหัวเราะ "เช้าขึ้นมาแม่ยายด่าเจ้ากลั่นว่ามีเรือนไม่นอน ไปนอนใต้ถุนให้คนนินทา มิหนำซ้ำยังไปอาศัยนอนที่กระต๊อบคนอื่น นี่แหละครับเหตุที่อ้ายกลั่นต้องหนีมาหาผมอีก แล้วยังไงเลยหนีเข้าป่าทางเหนือไปอีก จนลือกันว่ามันไปเจ็บตาย"
"เอ! ไอ้ผีกระสือนี่ผมไม่เคยเห็นเลย" ผมว่า
"ผมเคยเห็นแต่มันก็ไกลมาก บางคนเขาบอกว่าผมคงเห็นหนอนกระสือ แต่เขาว่าถ้าเป็นหนอนกระสือจะลอยสูงกว่าพื้นดินได้อย่างมากฝ่ามือเดียว ไม่สูงกว่านั้น ถ้าเป็นกระสือแท้ ๆ จะลอยได้สูงมากกว่าตัวคน และเขาว่ากันว่าถ้าใครเป็นกระสือ แก่จนจะตายก็ตายไม่ลง ถ้าไม่มีใครในบ้านยอมรับว่าจะรับช่วงเป็นกระสือต่อไปแทนตัวก็ตายไม่ลงครวญครางไปเถิด นี่แหละครับ อ้ายกลั่นต้องหนีไปเพราะว่าถ้าไม่ยายเป็นกระสือก็จะต้องถ่ายให้เมียมัน ว่าถ้าเมียมันเป็นกระสือ ก็จะเป็นไปอีกนานเพราะยังสาว มันเลยต้องหนี"
"เวรกรรม ผัวเมียเลยต้องแยกกัน" ผมว่า
"ครับ เวรกรรมจริง ๆ ทีนี้หลังจากมีข่าวว่าอ้ายกลั่นของเราตายไปแล้ว นางกลมเป็นหม้ายผัว ขอสักหน่อยเดียวก็มีชายแปลกถิ่นเกิดมารักนางกลมเพราะได้รำวงด้วยกัน แม่ยายเจ้ากลั่นก็ใจดียกให้ เลยได้อยู่กินกัน"
"อ้าว! แม่กลมเลยมีผัวใหม่" ผมว่า
"ครับ! แต่ก็ไม่ทันเดือนหรอกครับ ไอ้ผัวใหม่ก็หนีไปอีก" นายแผ้วพูดแล้วพยักหน้าประกอบ
"เอ๊ะ! ถ้าจะเจอกระสือเข้าซิ?" ผมถาม
"ถ้าจะยังงั้นกระมัง นางกลมก็เป็นหม้ายผัวร้างอีก"
"นายกลั่นเคยมาหาคุณบ่อย ๆ รู้เรื่องนี้หรือเปล่า?"
"รู้ซิครับ มันมาบ้านผมแล้วก็เลยไปบ้านมันอีก มีคนเห็นเข้าร้องกันว่าผีอ้ายกลั่นหลอก"
"อุบ๊ะ วุ่น!" ผมว่า "ไปทำไมกัน เขามีผัวใหม่ไปแล้ว"
